หูย..ขอบอกว่างานนี้ถือเป็นภารกิจระดับชาติกันเลยทีเดียว เพราะการจะปล่อยยัยกะทิให้ออกมาเดินแด่มแด้มได้โดยปราศจากสายจูงนี่ เป็นภาวะที่เสี่ยงต่อการสูญหายขั้นสูงสุด >0</
หลังจากที่อิชั้นพยายามพายัยกะทิออกเดินนอกออฟฟิศโดยสวมเชือกไหมพรมเส้นยาว ๆ ผูกคอเอาไว้กันเหนียวซะเส้นนึง แล้วก็พยายามตามใจยัยนี่ ด้วยการพาเดินไปทุกที่ที่มันอยากเดิน (ยกเว้น บนกำแพงรั้วตึก Y.Y) มาร่วมสองอาทิตย์ อิชั้นก็พยายามกระเถิบเลื่อนเลเวลให้ โดยการปลดสายจูงออกจากคอ แล้วก็พายัยกะทิมาเดินกักบริเวณอยู่ในพื้นที่ที่กว้างกว่า อย่างเช่น ในล้อบบี้รับแขก
"อาไยนะ จิ่ให้หนูออกไปเดินโดยไม่สวมเชือกจูงจริงเหยอ"
พูดแล้วไม่คืนคำฮ่ะ ด้วยความที่ต้องการฝึกยัยกะทิให้คุ้นเคยกับการเดินเที่ยวเล่น ภายในบริเวณตึกได้ โดยไม่วิ่งเตลิดไปยั้นไหนต่อไหน เริ่มต้นจากการสวมเชือกจูงเดิน จนกระทั่งมาถึงสเต๊ปที่สอง ถอดเชือกจูงออก แต่กระนั้นก็ยังต้องกักบริเวณ โดยสามารถเดินไปเดินมาในห้องโถงใหญ่ของล็อบบี้ได้อย่างอิสระเสรีมากขึ้น
มัวนั่งแปะอยู่กงนั้นทำไม..ตามมาสิยะนังทาส... T^T
"กะทิยอดนักสำรวจ" ตรวจแม่มมม..มันทุกที่
ท่าทางลั้นลาน่าดู
ทั้งดม..ทั้งตะกุย..
..ทั้งกลิ้งเกลือก..
เห็นท่าทางยัยลิงกะทิมีความสุขกับการได้เดินไปไหนมาไหนตามใจชอบในบริเวณที่กว้างขึ้น อิชั้นก็พลอยมีความสุขไปด้วยฮ่ะ คราวหน้าเลื่อนขั้นให้อีกสักนิด..เราจะลองพายัยกะทิออกมาเดินเล่นรอบตึกโดยไม่สวมสายจูงกันดูบ้างนะคะ
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
