วันอังคารที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2557

หนมปังเดอะซีรี่ย์ ตอนที่ 5


"ไม่เอาของแถมได้มั้ย" T^T

ขออิชั้นใส่จุดไข่ปลายาวสามกิโลเมตรในบล็อกได้มั้ยเค๊อะ หึหึ..เพราะเชื่อว่าหลาย ๆ คนเมื่อพูดถึงของแถม ก็มักจะบอกว่า ดีจะตาย..ซื้อไรก็ได้แถมดั้ว แต่กรณีถ้าเป็นแมวแบบที่อิชั้นเจอนี่ล่ะ อยากได้ของแถมกันม๊ายยยย....

.......

สองอาทิตย์ผ่านไปไวซื่อ ๆ ฮ่ะ

หลังจากที่อิชั้นเพียรพยายามเอาอาหารเปียก,อาหารเม็ด ไปล่อไอ้เจ้าหนมปังให้ออกมาจากใต้อ่างซิงค์หลังบ้านน้องสาวทุกวัน ซึ่งแน่นอน เหตุการณ์เหล่านั้นก็มักจะมีตัวเจือกสีเหลือง ๆ มาคอยแจมกินด้วยตลอด


จิ้มยื่นให้ไอ้ตัวเล็กที..ไอ้ตัวใหญ่ก็ร้อง..ม๊าวววว..ที สรุปก็คือ อาหารซองหนึ่งซอง แบ่งเป็นของน้องซะครึ่งของไอ้พี่ตัวเหลืองซะครึ่ง..

แต่อิชั้นหารู้ไม่ว่าท่าทีอันแสนจะเป็นมิตรของไอ้เจ้าแมวเหลือง มันทำให้เจ้าหนมปังรู้สึกวางใจในตัวอิ่เจ๊มากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดในเช้าวันหนึ่ง อยู่ดี ๆ ไอ้เด็กกิ๊กก๊อกก็ค่อย ๆ โผล่หัวออกมาจากใต้อ่างล้างจานด้วยท่าทางกลัวๆ กล้าๆ


"ไง....." อิ่เจ๊พยายาทอดน้ำเสียงนุ่ม ๆ ถนัดนักล่ะไอ้เรื่องหลอกเด็กนี่ "..ออกมาแล้วเหรอลูก มาๆ ไม่ต้องกลัว มากินข้าวกันก่อนเร้ว เดี๋ยวเจ๊จะไปทำงานแล้ว"


ขณะที่ไอ้ตัวเล็กโผล่หัวมากลางแจ้งมากขึ้นเรื่อยๆ ไอ้เหลืองก็เปิดเกมรุก !! สีตรูดอิชั้นหนักข้อขึ้น (บ๊ะ !!??) ...แน่นอนว่าอิชั้นต้องคอยดันมันออกไปไกล ๆ ตัวตลอด ไม่ใช่รังเกียจรังงอนหรอกฮ่ะ ช่วงนั้นก็แอบเอ็นดูมันขึ้นมามั่งแระ ก็อย่างว่า น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนๆ..ของเจ๊จะทนได้ยังงาย)..แต่เรื่องของเรื่องคือ กลัวมันตบไอ้หนมปังนี่ล่ะ


สงสัยไอ้เด็กตะหมูกดำมันคงคิดว่า..ขนาดไอ้เหลืองตัวโตกว่ามันตั้ง 3 เท่า ยังวางใจอิ่เจ๊เลย ไหนลองออกไปมั่งสิ เจ๊คงไม่จับมันไปกินหรอกมั๊ง..

ระหว่างนั้นไอ้เหลืองก็ยังพยายามทำคะแนนกับอิ่เจ๊ฮ่ะ..นอกจากจะพยายามยึดคืนพื้นที่แถวบริเวณตรูดแล้ว มันยังพยายามยื่นมือมาตบไอ้หนมปังทุกครั้งที่หนมปังเข้าใกล้ แต่ดูเหมือนหนมปังมันจะเป็นเด็กขาดแม่..ที่พยายามยึดแมวตัวโตกว่าตัวนี้เป็นสรณะ เพราะแม้ว่าไอ้เจ้าเหลืองจะพยายามแยกเขี้ยวยิงฟันให้อย่างไร หนมปังก็ยังเดินย่อง ๆ หน้าจ๋อย ๆ เข้าหาอยู่เรื่อยๆ...

"เฮ้ย..เหลือง อย่าตบน้องสิ" อิ่ชั้นปรามไอ้แมวใหญ่ตลอด ๆ ขณะเดียวกันก็พยายามจะไม่ทำให้ไอ้แมวเล็กตกใจ เดี๋ยวมันจะวิ่งหนีหายไปซะอีก

โชคเข้าข้างหรือเพราะความตั้งใจจริงของอิ่เจ๊เป็นผลก็ไม่รู้อ่ะนะคะ เพราะวันถัดมา เมื่ออิ่ชั้นลงไปเรียกหา เจ้าหนมปังมันก็ยอมโผล่หน้าจ๋อยๆ ซี่โครงเล็กๆ เดินกระย่องกระแย่งด้วยความเร็วประมาณทากคลานออกมาจากที่ซ่อน


ดมนิ้วกันนิดหน่อย คงพยายามพิสูจน์กลิ่นเหม็ดบูดของคนที่ยังไม่ได้อาบน้ำ..5555+


ไง...เป็นเด็กจร อดมื้อกินมื้อ ทนหนาวทนเปียกฝน พอรึยังลูก..


มาอยู่กับเจ๊เอามั้ย....บ้านเจ๊อบอุ่นนะ มีข้าวให้กินทุกมื้อ มีกอดให้ทุกวัน หนูจะได้ไม่ต้องคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ โดนแมวตัวอื่นไล่กัด ไล่รังแกบ่อยๆ ไง


 ไหนดูสิ...ต้องพาไปเสริมดั้งก่อนเข้าบ้าน AF มั้ย..คริ คริ


ห้านาทีถัดจากนั้น เราก็รักกันค่ะ 5555

หลายคนมีคำถาม....แล้ว "ไอ้เหลือง" ล่ะ แล้วกลับมาดูวิวัฒนาการของเจ้าสองเสือคู่นี้กันใหม่ในตอนหน้านะคะ

...............

วันจันทร์ที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557

หนมปังเดอะซีรี่ย์ ตอนที่ 4


มัวแต่วุ่นวายกับงานการจนไม่ได้เขียนไดอารี่แมวเหมียวซะร่วมสองเดือนเลย ชีวิตไหงมันรันทดขนาดนี้ 555 เอาเนาะ มีงานก็ทำกันไป ยังไงซะบ่นว่างานแยะก็ดีกว่าบ่นว่าตกงานล่ะน่ะ

..........

ช่วงที่อิ่เจ๊พยายามผูกมิตรกับไอ้เด็กตะหมูกดำที่ระหกระเหเร่ร่อนมาจ๊ะเอ๋กันในวันหนึ่งเข้า เป็นช่วงที่ต้องใช้ความอดทนค่อนข้างมากเลยแหละฮ่ะ

อาจจะเป็นเพราะว่าเจ้า "หนมปัง" เป็นแมวเด็กที่ไม่เคยถูกต้อนรับมาก่อน และคงจะถูกไล่ตีไล่แห่มาจากที่ไหน ๆ ทำให้ความไว้วางใจในตัวมนุษย์อยู่ในระดับที่ต่ำถึงต่ำมาก

ช่วงอาทิตย์แรกที่อิ่เจ๊พยายามเอาอาหารไปประเคนให้ ไอ้เด็กหยองกร็อดตัวนี้ก็ไม่ค่อยจะยอมออกมาให้เห็นตัวเต็มๆ หรอกนะคะ ได้แต่คุดคู้อยู่ใต้กล่องกระดาษมั่ง ใต้ซอกหลืบโต๊ะม้าหินอ่อนเก่าๆมั่ง ใต้ซิงค์อ่างล้างจานหลังบ้านน้องสาวมั่ง แต่อิ่เจ๊ก็เพียรพยามที่จะทำให้มันอิ่มท้อง ไม่หิวไม่โหยอย่างเต็มที่ จนกระทั่งช่วงหลัง ๆ ดูเหมือนมันจะตื่นกลัวอิ่เจ๊น้อยลงแต่ก็ยังไม่ยอมออกมาให้จับหรือสัมผัสตัวอยู่ดี


หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป..เหตุการณ์พลิกผันก็เกิดขึ้นฮ่ะ

เช้าวันนึง..หลังฝนตกเพิ่งหยุดหมาด ๆ อิ่เจ๊ก็ได้เวลาเทอาหารเปียกแล้วจะเอาลงไปให้ไอ้เจ้าตัวเล็ก พอโผล่หน้าออกจากประตูหลังบ้าน ก็ได้ยินเสียงร้อง ม๊าวววว....โหยหวนของแมวใหญ่ตัวนึงเข้า

ด้วยความที่ช่วงหลังๆ เรด้าจับสัญญาณแมวเริ่มทำงานดีขึ้น (คือแทบจะเห็นแมวทุกตัวที่สิงอยู่ตามส่วนต่างๆ ของโลก) อิ่เจ๊ก็บังเอิ้นนน..เห็นไอ้เจ้าแมวใหญ่ตัวสีส้ม ๆ ปีน ๆ หาทางออกจากลูกกรงเหล็กหลังบ้านน้องสาวเข้าให้

"ไงแก..เข้าไปได้ยังไงล่ะนั่น แล้วนี่จะออกได้รึเปล่าเนี่ย"

"ม๊าววววว...." มันร้องตอบฮ่ะ คงนึกแปลกใจอยู่หน่อยๆ ล่ะมั๊ง ว่าร้อยวันพันปีไม่เคยมีมนุษย์คนไหนแวะคุยด้วย แล้วยัยตัวเล็กนี่มันเป็นใคร..ถึงได้แวะถามไถ่กันแบบนี้

"หิวป่าวล่ะ...." อิ่เจ๊ลังเลที่จะเดินต่อ.....ในมือก็ถือถ้วยอาหารเปียกอยู่ (ช่วงนั้นยังไม่มีอาหารแมวเป็นกิจจะลักษณะ มีแต่อาหารเปียกของน้องหมา จริงๆ ก็ของพี่ครีมนั่นล่ะ แฮ้ปมาเฉพาะกิจก่อน) ก็เลยลองใช้ตะเกียบจิ้มอาหารหมายื่นให้ไอ้เจ้าแมวเหลืองดูสักชิ้นดิ๊..ว่ามันจะกินมั้ย

โฮ๊ะ...ไวยังกะงูฉกอ่ะ ไอ้ตัวเหลืองฉกอาหารแมวอย่างว่อง ท่าทางคงจะหิวมาก

แต่อิ่เจ๊หารู้ไม่ว่าการทำเช่นนั้น ทำให้เกิด "ภาระข้อผูกพัน" บางอย่างระหว่างคนกับแมวอ่ะ เพราะพออาหารชิ้นนั้นหลุดเข้าปากไอ้ดอกขจร มันก็เหมือนอิ่ชั้นทำสัญญารับรักมันอย่างไม่ตั้งใจไปครึ่งตัวละ !!

"ม๊าวววววววววววว...." ไอ้เหลืองดิ้นรนพยายามจะออกมาหาอิ่เจ๊ให้ได้ ท่าทางจะเป็นแมวตัวผู้แฮะ เพราะแม้จะผอมจนกระดูกซี่โครงหลังขึ้น แต่ขาก็ใหญ่ ไข่ก็โต เอ๊ย..อิ่ตอนนั้นยังไม่ได้สังเกตไข่ 555 แต่ค่อนข้างแน่ใจล่ะ ว่ามันเป็นตัวผู้

ประเด็นก็คือ...อิชั้นไม่ได้คิดจะเอาอาหารมาให้มันนะเค๊อะ แต่จะเอามาให้ไอ้หนมปังต่างหาก


"ม๊าวววว..." ที่สุดมันก็ออกมาจนได้ แล้วก็รีบรี่เอาตัวมาถู มาไถ คือทำทุกอย่างเพื่อที่จะทิ้ง "กลิ่น" ของความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของในตัวอิชั้นให้มากที่สุด

"อะไรของแกเนี่ย......." อิ่เจ๊พยายามผลักมันออกไปซ้ำแล้วซ้ำอีก..ไรวะ..จู่ ๆ ก็จะมาจับจองกันง่ายๆ ซะงั้น

"ม๊าววววว...." น้ำเสียงออดอ้อน ออเซาะ เจ้าเหลืองพยายามทุกวิถีทางที่จะได้แหล่กอาหารเปียกที่อิชั้นถือไว้ในมือ

อิชั้นหน้านิ่วคิ้วขมวด ขำก็ขำ รำคาญมันก็รำคาญ กลัวว่ามันจะกัดไอ้เจ้าหนมปังด้วย เพราะตอนนี้ไอ้แมวกิ๊กก๊อกตัวน้อย มันคลานกระดุ้บ ๆ มารออาหารเปียกอยู่ใต้อ่างล้างจานแล้ว


"เอ้า ๆ ให้แกด้วยก็ได้ แต่อย่ากัดน้องนะเฟร้ย" อิชั้นจิ้มอาหารเปียกให้มันสลับกับการจิ้มส่งให้ไอ้เจ้าหนมปังที่นั่งคุดคู้เป็นอึ่งอ่างอยู่ใต้อ่างซิงค์ทีละชิ้น

....นับตั้งแต่วันนั้น ผ่านมาอีกหลายวัน...อิชั้นก็ไม่เคยหลบเลี่ยงการเรียกค่าคุ้มครองจากไอ้เหลืองได้เลย T^T

.................