วันเสาร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

นาน ๆ จะรักอิ่เจ๊ที


กะทิเป็นแมวเปรียวฮ่ะ คือคงต้องบอกว่าเป็นแมวเปรียว สวย เผ็ด ดุมาตั้งแต่เด็ก ๆ

ยังจำได้เลยว่าตอนกะทิต้องถูกส่งตัวมาอยู่ที่บ้านพี่สาว (ก่อนที่จะระเห็จมาถึงมืออิชั้นนี่) กะทิเป็นแค่แมวตัวเล็ก ๆ แกร็น ๆ ที่ดุมว๊ากกก..ถึงมากที่สุด..


ตอนนั้นยูกิซึ่งเป็นพี่สาวของกะทิมาอยู่บ้านพี่สาวตัวนึงอยู่ก่อนแล้วสักระยะ พอต่อมา บ้านเดิมของกะทิก็ส่งตัวกะทิมาเพิ่มให้อีก

อิชั้นซึ่งมีบ้านอยู่ติดกับพี่สาวก็อ่ะนะ..แวะไปดูหน่อยสิว่าสามาชิกใหม่หน้าตาเป็นอย่างไร (จริง ๆ จะแวะไปเล่นกับยัยยูกินั่นล่ะ แต่บังเอิญไปเจอสมาชิกใหม่อย่างยัยกะทิเข้า) ซึ่งเมื่อแรกพบกันกะทิดุมากจริง ๆ คือแม้ว่าจะอยู่ในกรง ก็เที่ยวขู่ ปีนป่าย ยื่นมือมาตะปป เขย่ากรง กัด ข่วนคนอื่นเขาไปทั่ว เรียกว่าไม่พอใจอย่างแรงที่ถูกขัง และไม่พอใจอย่างแรงที่ถูกส่งตัวมาอยู่บ้านนี้

พอลองถามพี่สาวดูก็ทราบว่า กะทิเป็นแมวที่ไม่คุ้นคนสักเท่าไหร่ฮ่ะ คือเจ้าของเดิมเค้าเลี้ยงแบบกักบริเวณ ใส่กรงไว้เกือบทั้งวัน ซึ่งวัน ๆ ก็คงไม่ค่อยมีคนเล่นด้วย ผลก็คือกะทิกลายเป็นแมวมีปัญหา ไม่คุ้นเคยกับความรักของคนเลี้ยงซะงั้น

พอโตขึ้นมานึกว่าความดุนี้จะหายไป แต่มันก็หาได้หายไปหมดไม่ฮ่ะ..เพราะแม้ว่ากะทิจะดุน้อยลงมาก แต่ก็ยังคงคอนเซ็ปเผ็ด สวย ดุ (กรูแนว)ซ่อนไว้อยู่ดี

แม้ว่าจะถูกส่งตัวมาอยู่ในความดูแลของอิชั้นกว่า 4 เดือนแล้ว กะทิก็ยังคงแม่กะทิจอมแสบ ที่เล่นแรง ข่วนจริง จิกจริง กัดจริง โดยอิ่เจ๊มันไม่มีสิทธิ์ใช้แสตนอินทุกครั้งไป


อิชั้นก็แปลกใจฮ่ะ..ไหนเค้าว่าพอแมวถูกจับไปทำหมันแล้ว มันจะเชื่องขึ้น อารมณ์ดีขึ้น เพราะระดับฮอร์โมนไม่พลุ่งพล่านไง ไหงยัยกะทิไม่เห็นเป็นเหมือนแมวคนอื่นฟระ

แต่อิชั้นก็ไม่ย่อท้อฮ่ะ รักมันทั้ง ๆ ที่มันดุบรร--ลัยนี่ล่ะ (หึหึ...โปรดสุแพร่ดด้วย อาจมีเด็ก สตรี และคนชราแวะมาอ่านบล็อกนี้อยู่ก็ได้ << ตุ้บตั้บ ๆ ๆ เสียงซ้่อมแอดมินเป็นการสั่งสอนเล็กน้อย)

เมื่อวานนี้อิชั้นเพิ่งเห็นอาการอ้อนของยัยกะทิเต็ม ๆ ตา เต็ม ๆ ใจเป็นครั้งแรกในรอบ 4 เดือนฮ่ะ คือระหว่างนั้นมันก็มีมาอ้อนเป็นระยะ ๆ แต่ก็เป็นการอ้อนระดับเบสิค คือถ้าอิชั้นไม่จับมันมาอ้อนเอง จ้างให้มันก็ไม่มาหรอก T^T

แต่เมื่อวานช่วงเที่ยง หลังจากลูกน้องออกไปกินข้าวกลางวันกันหมด อิชั้นก็เลยถือโอกาสนอนพักบนโซฟาสักแป๊บ โดยมีัยัยกะทิ นอนห่างออกไปทางโซฟาอีกด้านหนึ่ง

จู่ ๆ ยัยกะทิก็สบตาอิชั้น แล้วก็ลุกเดินดุ่ม ๆ ปีนขึ้นมาบนตัว แล้วก็นอนแหมะลงขดตัวแสดงฤทธิ์เดชของความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของอิชั้นเฉย ๆ ซะงั้น


ดีใจจนน้ำตาไหลโฮก 5555+

เท่านั้นยังไม่พอ พอลองจับตัวให้กระเถิบขึ้นมานอนบนหน้าอก แม่นี่ก็เอาหัวถูไถอิชั้นเหมือนรักกันซะเต็มประดาอีกดั้ว โฮ๊ะ..(ตีปีกพั่บ ๆ ๆ 55555+)


เรามาดูภาพกีฬามัน ๆ เอ๊ย..ภาพกะทิยามรักกันกับอิ่เจ๊ของมันอีกสักแชะสองแชะนะคะ


ร๊ากก..คนนี้ล่ะ เจ๊ของทิ อิอิ..


อดทนนอนไม่ขยุกขยิกเหมือนถูกแมวอำอยู่ราว 10 นาทีได้ฮ่ะ พอเมื่อยหนัก ๆ เข้า อิชั้นก็ดันตัวมันลงมาแหมะอยู่ข้าง ๆ ซึ่งผลก็คือ ยังคงนอนหลับไม่รู้ไม่ชี้หนุนแขนอิชั้นอยู่อย่างนั้น

ดีใจอ่ะ..อย่างน้อยมันก็แสดงให้รู้ว่ามันรักอิชั้นนะ ไอ้ความรักที่อิชั้นมีให้มันมาตลอดไม่ได้สูญเปล่า ก็หวังว่ามันจะสุขภาพดีอยู่เป็นที่รักของอิชั้นและคนรอบข้างไปอีกนาน ๆ อ่ะนะคะ

สุขสันต์วันหยุดยาวสำหรับทุกคนเลยค่ะ

วันนี้เพื่ีอน ๆ บล็อกยัยกะทิกอดแมวของเรากันรึยังคะ

เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai



วันอังคารที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

ความซนไม่สิ้นสุด ตอน เจ๊หาหนูเจอป่าววว..


ช่วงนี้งานที่ออฟฟิศน้อยฮ่ะ เรียกได้ว่าเป็นช่วงทะเลราบเรียบ คลื่นลมสงบ ก่อนพายุใหญ่จะมา หุหุ..ดังนั้น หลังจากอิชั้นออกไปตระเวนซื้ออุปกรณ์ข้าวของที่ต้องนำมาบูรณาการซ่อมแซมห้องหับต่าง ๆ ให้กับลูกค้าที่จะเข้ามาพักในตึกเรียบร้อยในแต่ละวันแล้ว ก็เลยมีเวลาว่างพอที่จะมานั่งเล่นกับยัยกะทิได้เป็นพัก ๆ อ่ะนะคะ

และเนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงหน้าฝน ซึ่งแน่นอนว่าสภาพภายนอกก็จะค่อนข้างชื้นแฉะพอสมควร แถมยัยกะทิเอง ช่วงหลังนี่ก็ทั้งดื้อ ทั้งซน >0</ หากปล่อยตัวหรือเผลอเปิดประตูให้แม่นี่ออกไปได้ทีไร ก็มักจะวิ่งจู๊ดดด..ออกไปไล่จับนกจับแมลงที่ลานดินป่าหญ้าหลังตึกทุกที เป็นที่น่าปริเวทนาสำหรับอิ่เจ๊มันมาก T^T เพราะนอกจากจะต้องเดินท่อม ๆ วิ่งอ้อมป่าไล่จับแม่กะทิกลับมาให้ได้แล้ว ก็ยังกลัวว่ามันจะวิ่งเตลิดหนีเข้ารกเข้าพง หรือวิ่งไปทางด้านหน้าถนนดิน ซึ่งมีบ้านที่เค้าเลี้ยงหมาดุ ๆ ไว้ตั้งหลายตัวอีกตะหาก

อย่ากระนั้นเลย..ช่วงนี้กักตัวยัยกะทิไว้แต่ในออฟฟิศดีกว่าฮ่ะ ซึ่งแน่นอน ว่าความซนระดับหนูกะทินี่ กักขังหน่วงเหนี่ยวยังไงก็เอาไม่ค่อยจะอยู่ ไปดูวันว่างของอิ่เจ๊กับยัยกะทิกันนะคะ 


วันนี้แม่กะทิบุกห้องเก็บเครื่องนอนฮ่ะ..ส่่วนใหญ่แล้วป้าแม่บ้านจะพับเครื่องนอนแขกเอาไว้ในห้องนี้ จริง ๆ อิชั้นไม่อยากให้ยัยกะทิมาปีนป่ายเครื่องนอนสักเท่าไหร่หรอก เพราะกลัวแขกบางคนจะแพ้ขนแมว แต่บังเอิญว่าเมื่อวานกะทิอาบน้ำสะอาดเอี่ยมเรี่ยมเร้เ่รไรละ พอไปเจอมันนอนสบายอารมณ์บนตระกร้าผ้าเข้า ก็เลยดุไม่ลง <3


พออิ่เจ๊หาตัวเจอ ก็เริ่มหาที่ซ่อนใหม่ ช่วงนี้ยัยกะทิชอบเล่นซ่อนหาฮ่ะ แล้วเป็นกับอิชั้นคนเดียวด้วยนะ เรียกว่าพอได้ยินเสียงปั๊บก็รีบวิ่งไปแอบ พออิชั้นเดินไปเจอ หรือเข้าไปใกล้ ๆ ก็แกล้งเอาขายื่นออกมาจากที่ซ่อนแล้วตะปปให้ตกใจเล่น มันอ่ะ...สนุก แต่อิ่เจ๊มันอ่ะ..หัวใจจะวายเอา เอ้า..ๆ แล้วก็มุดเข้าไปไอ้เจ้าชั้นวางเครื่องนอนนั่นอ่ะ 


กะทิ : อิอิ...คราวนี้อิ่เจ๊หาทิไม่เจอแน่ ๆ ( >_<")


อิ่เจ๊ : ฮั่นแน่ะ..ทำไรอ่ะทิ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ..


กะทิ : ว้า..หาหนูเจอซะแระ เล่นอย่างอื่นก็ด่ะ


สังเกตช่วงลำตัว มันจะอ้วนคับตระกร้าผ้าอยู่ละ..นี่อิชั้นเลี้ยงดีเกินไป หรือนังทิมันแอบสูบลมตัวเองตอนอิ่ชั้นไม่อยู่ก็ไม่รู้เนี่ย 


ต้องโทษพวกที่อยู่ตึกนั่นแหละฮ่ะ..เช้าขึ้นมา ต่างคนต่างก็ขยันเติมอาหารในถ้วยยัยกะทิซะจริง ป้าแม่บ้านเดินมาดู เอ๊า..กะทิอาหารหมด > เติม สาย ๆ พี่ไอซ์น้องเสมียนที่ตึก 9 เดินมา อ๊ะ..อาหารเหลือน้อย > เติม เที่ยง ๆ พี่หน่อง น้องเสมียนตึก 5 เดิืนมา แหม..ทำไมไม่มีใครเติมอาหารให้กะทิเนี่ย (จริง ๆ มันกินหมดละ) เอ้า.. > เติม สุดท้าย..อิชั้นขับรถมาเซ็นต์งานที่ตึก โถ...กะทิไม่มีไรกินเลย (มันกินหมดรอบที่ 4 แล้วว้อย) เอ๊าาาา > เติม...มันไม่อ้วนจนพุงแตกตายก็บุญนักหนาละ Y^Y


หยิบให้โหน่ย ๆ ม้วนกระดาษมันตกลงไปอยู่ในนั้นแย้วอ่ะ..แม๊ววววว.


สักพักพออิชั้นเดินไปกวนใจมันมาก ๆ เข้า ก็วิ่งปรู๊ดลงไปซ่อนอยู่ใต้ชั้นวางผ้าอีกรอบฮ่ะ..งานนี้ต้องปล่อยให้เล่นซนไปจนกว่าจะได้เวลากลับเข้ากรงอ่ะเนอะ อย่างน้อยเค้าก็ได้มีความสุขเวลาได้ออกมาจากกรงบ้าง ถึงแม้จะไม่ได้ออกไปวิ่งลั้นลานอกออฟฟิศก็เหอะ ^^

แล้วกลับมาพบกับกะทิได้ใหม่ในครั้งหน้านะคะ



เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai