คราวที่แล้วอิชั้นเล่าถึงตอนที่ไปรับยัยกะทิที่จำเป็นต้องไปพักฟื้น ผ่าพุง เอาแมวจิ๋วออกเนื่องจากลูกแมวทั้งหมดตายในท้องแม่กะทิน่ะนะคะ หลังจากคิดสะระตี่ดูแล้ว อิ่ตอนรับกลับ อิชั้นคงจะลำบากเป็นแน่ เพราะยัยกะทิไม่ใช่แมวที่จะยอมนอนนิ่ง ๆ อยู่เฉย ๆ ขนาดอิ่ตอนขามา มันยังปีนป่ายไปทั่ว บางขณะจิตก็ปีนมานั่งบนตักช่วยอิชั้นขับรถซะงั้น >0</ อย่ากระนั้นเลย เพื่อไม่ให้เป็นภาระต่อคนขับ ซื้อกระเป๋าใส่ยัยกะทิกันเถอะค่ะ
ตอนแรกอิชั้นก็ว่าจะซื้อกระเป๋าที่มีหน้าตาเหมือนตะกร้าพลาสติกมีหูหิ้วน่ะนะคะ แต่แหม..ติดปัญหาว่ามันเหลือเพียงใบเดียวในร้านหมอซะงั้น แถมเป็นใบที่สลักหน้ากรงเสียซะด้วย (ฮ่วย) ที่สุดก็เลยจำใจต้องเลือกเอากระเป๋าผ้าที่มีตาข่ายเจาะช่องให้ แมว มองมาแทนอ่ะ
แต่แม่เจ้า....ขับรถออกมาจากร้านหมอได้แค่ 3 นาที อิชั้นก็อยากจะหันหัวรถกลับไปคืนกระเป๋าแมวคุณหมอซะเดี๋ยวนั้น ก็ยังไม่ทันไรเลย นังกระทิก็ออกลวดลายแมวปีศาจ....ทั้งแทะ ทั้งข่วน ทั้งเอาหน้าจุ่มตะแกรง เห็นทีกระเป๋าใบนี้จะมีอายุไม่ยืนยาวเป็นแน่แท้ กระซิก ๆ
เท่านั้นยังไม่พอ..น้องผู้ช่วยหมอดันรูดซิปปากกระเป๋าไม่สนิท ยัยแมวปีศาจจึงสามารถเอื้อมมือออกมานอกกระเป๋าได้ ด้วยอารามตกใจ อิชั้นก็เลยเอานิ้วรีบไปตะปปซิปไว้ ผลเหรอคะ ก็ได้เลือดไปน่ะสิเค๊อะ
อุทาหรณ์สำหรับเรื่องนี้กคือ อย่าริเอานิ้วไปขวางกงเล็บแมวฮ่ะ T^T งานนี้อิชั้นไม่โทษยัยกะทิหรอก โทษตัวอิชั้นนี่เองแหละ ที่สะแหลนเอานิ้วไปจ่อมือมารเข้า..
บล็กหน้าเรามาดูยัยกะทิคืนถิ่นกันนะคะ
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
