เมื่อหลายตอนก่อนนู้น..อิชั้นแวะมาบอกเรื่องความพยายามในการป้องกันยุงให้ยัยกะทิยามค่ำคืนไปแล้วอ่ะนะคะ ไม่ว่าการจะครอบกรงยัยกะทิด้วยมุ้่งคน มุ้งไนล่อน หรือแม้แต่ความคิดที่จะเอายัยกะทิเข้ามานอนในออฟฟิศเพื่อหนียุงที่ตามดูดเลือดยัยกะทิเป็นก้อนๆ (เยอะขนาดนั้นจริง ๆ) เลยด้วยซ้ำ
ที่สุด..หลังจากอดทนอยู่นานพอดู อิชั้นก็สั่งตัด มุ้งลวด มาแปะข้าง กรง ยัยกะทิสำเร็จจนได้ฮ่ะ
จริง ๆ แล้วไอ้เรื่องบุ มุ้งลวด ให้กรงกะทินี่ อิชั้นคิดมานานแล้วฮ่ะ แต่เนื่องจากหาช่างที่จะมาวัดขนาดกรงเพื่อตัดให้พอดีไม่ได้จริง ๆ เพราะส่วนใหญ่ ช่างแถวนี้่ก็มักจะไม่ค่อยรับงานเล็ก ๆ แบบนี้ (แค่บอกว่าจะจ้างไปตัดมุ้งลวดให้กรงแมว..แม่มมม..ก็ไม่มาแล้ว >.<) โชคดีที่คราวนี้ทีึ่ตึกเองมีเคสที่ต้องตัดกระจกมาเปลี่ยนบานประตูที่แตก และช่างกระจกก็ดันตัดมุ้งลวดเป็นด้วย อิชั้นก็เลยได้ที ลากช่างมาวัดกรงยัยกะทิซะเลย
รออยู่เกือบสองอาทิตย์เต็ม ๆ ฮ่ะ ที่สุด กรงยัยกะทิก็ได้บุมุ้งลวดเสร็จสมบูรณ์
สนนราคาของมุ้งลวดอันนี้อยู่ที่ 2,500 บาทฮ่ะ ที่แพงขนาดนี้เพราะตัวมุ้งลวดนั้นไม่ได้แปะอยู่กับกรงโดยตรงอ่ะนะคะ แต่มันเป็นการทำกรอบต่างหากขึ้นมาเพื่อให้ตัวมุ้งลวดอยู่ห่างจากซี่กรงด้านละ 1 นิ้ว ข้อดีก็คืออย่างน้อยก็ป้องกันยัยกะทิใช้เล็บข่วนหรือจิกได้ประมาณหนึ่ง แถมบานมุ้งลวดเอง อิชั้นก็สั่งให้สามารถถอดออกมาล้าง หรือถอดออกมาเพื่อให้ยัยกะทิได้รับลมชมวิวช่วงกลางวันได้ด้วย เรามาดูหน้าตาของกรงบุมุ้งลวดของยัยกะทิกันนะคะ
ถอดบานมุ้งแล้ว หน้าตาแบบนี้ อิอิ...♥
บานมุ้งลวดถอดได้นี่มีประโยชน์มากฮ่ะ นอกจากจะสามารถถอดมาล้างทำความสะอาดได้แล้ว หากเกิดเหตุการณ์ที่มุ้งลวดชำรุด เราก็สามารถเปลี่ยนเฉพาะเนื้อมุ้งลวดได้ โดยไม่ต้องสั่งตัดใหม่แต่อย่างใด
กะทิช้อบ..ชอบอ่ะนะคะ หลายครั้งที่อิชั้นย่องมาดูมันตอนเผลอ ก็พบว่ายัยนี่นอนอยู่บนชั้นนอนส่วนตัว ปลอดยุงสบายแฮ
แม้กระทัุ่งใต้กรงก็มีบานมุ้งกันยุงฮ่ะ อาจจะยุ่งยากเล็กน้อยในการกวาดทำความสะอาด เพราะเศษทราย,อาหารต่าง ๆ มักจะหลุดร่วงลงไปอยู่ในบานมุ้งใต้กรงประจำ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด เพราะบานมุ้งข้างใต้ ก็ถอดออกมาทำความสะอาดได้เหมียล์ลกัน...
อุ่นใจแล้วเนอะ ที่เห็นกะทิปลอดภัยจากยุงตัวร้ายแบบนี้ ♥
อิอิ..ชอบชิมิล่า....♥
เห็นหน้ายัยกะทิฟิน ๆ แบบนี้แล้ว ก็ให้นึกสงสัยค่ะ ว่าแมวนั้นจะมีวิธีสื่อสารความต้องการออกมาเป็นภาษาที่เราเข้าใจได้ยังไง ในตอนหน้าเรามาดูภาษากายแบบต่าง ๆ ของแมวกันนะคะ
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
