เพื่อน ๆ บล็อกหลาย ๆ คนคงเคยผ่านตาวิวัฒนาการของยัยกะทิ นับตั้งแต่วันแรกที่ถูกส่งตัวมาที่ตึก ว่าค่อนข้างตื่นกลัวและตื่นที่ ถึงขนาดเคยหลุดออกไปสองครั้งสองหนมาแล้วน่ะนะคะ นับจากวันนั้นอิชั้นก็พยายามจะฝึกให้ยัยกะทิรู้ให้ได้ฮ่ะ ว่าที่นี่ก็คือ "บ้านใหม่ของกะทิ" นะ ละแวกนี้ก็เหมือนกัน เป็นละแวกบ้านที่กะทิจะต้องทำความคุ้นเคย เพราะอีกหน่อย อิ่เจ๊เองก็คงจะปล่อยให้กะทิออกไปเดินเล่นทีละนาน ๆ มั่ง ไม่ใช่ต้องเดินตามติดกันทุกฝีก้าวขนาดนี้
แต่ความหวังที่จะปล่อยตัวยัยกะทิให้วิ่งเล่นตามใจชอบอยู่ในบริเวณตึก ดูเหมือนจะทำยากอยู่สักหน่อยอ่ะนะคะ เพราะนอกจากบริเวณตึกจะค่อนข้างกว้างขวาง มีลานปูนให้วิ่งเล่นยาวเหยียด ก็ยังมีลานดิน ป่าดงพงไพร และสุมทุมพุ่มไม้บริเวณด้านหลังของตึกให้อิ่เจ๊มันประสาดแดรกเวลากะทิวิ่งปรู๊ดออกไปได้ทุกเมื่ออีกตะหาก
แถมยัยกะทิเองก็ช้อบ..ชอบฮ่ะ..ช่วงหลัง ๆ นี่พอปล่อยออกจากกรงให้ออกมาเดิน หรือวิ่งเล่นยืดเส้นยืดสายปุ้บ เผลอแป๊บเดียวยัยนี่วิ่งออกหลังตึกป๊าบ T^T ร้อนถึงอิ่เจ๊มันต้องรีบวิ่งตาม นี่ถ้าวิ่งเข้ารกเข้าพงไป อย่าหวังเลยว่าจะหาเจอกันง่าย ๆ ตายห่านแน่ ๆ เลยกะทิเอ๊ย..
สิ่งที่ยวนใจที่สุดสำหรับยัยกะทิก็คืออิ่พวกพี่นก พี่แมลง พี่แมงปอ นี่แหละฮ่ะ หลังตึกนี่มีเยอะมว้ากกก..(แกจะเยอะไปไหน..ห๊ะ) ยัยกะทิออกไปทีไร แม่มม..โดดเป็นจิงโจ้ ไล่จับกันเป็นที่สนุกสานทุกที
ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงฤดูฝนด้วยอ่ะ..ทุกครั้งที่ยัยกะทิดอดออกไปวิ่งไล่นกจกแมลงด้านหลังตึก ก็จะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับแมวเคลือบช้อกโกแลต T^T โดดจ๋อมนึงก็ลงบ่อโคลน โดดอีกจ๋อมนึงก็ลงบ่อเลน สนุกสนานหาใดจะเปรียบ
เอิ่ม..อิ่เจ๊ไม่สนุกด้วยนะทิ นอกจากต้องพยายามจับแกกลับมาให้ได้ ก็ยังต้องคอยหว่านล้อมไม่ให้แกวิ่งเตลิดเข้าป่าไปอีก >0</...ไม่พูดถึงรอยติงเคลือบช้อกโก้ของแกที่ย่ำเป็นเทือกไปทั้งออฟฟิศนะ
หากโชคดี ไล่จับตัวได้ทันกาล ก็จะมีงานแค่จับล้างขากะพุงเท่านั้น
จับล้างตัวล้างขาแล้วเช็ดให้แห้งสนิทแล้ว ก็กลับมาซนได้ต่อ ดูหน้ามันอิ่ตอนมาชวนอิชั้นเล่นเด่ะ >.<
อิ่แมวตรูดบานเอ๊ย..5555+ ...สำราญจริงนะแก
แล้วกลับมาพบกับกะทิได้ใหม่ในตอนหน้านะคะ
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
