ช่วงนี้ยัยกะทิได้รับอนุญาตให้ออกมาเดินเล่นภายในบริเวณตึกวันละเล็กละน้อยฮ่ะ แต่ทุกครั้งที่ออกมาอิชั้นก็ต้องคอยเดินตามเพื่อปรามไม่ให้วิ่งเตลิดเปิดเปิงไปยั้นไหนต่อไหน ซึ่งก็นะ..ความที่ถูกขังอยู่ในกรงใหญ่เป็นเวลานาน ๆ ในแต่ละวัน ก็ทำให้ยัยกะทิค่อนข้างตื่นเต้นเอามาก ๆ เมื่อถูกปล่อยออกมาเดินเล่นเป็นอิสระอยู่นอกกรง
หลาย ๆ ครั้งที่พอปล่อยยัยกะทิออกมาปั๊บ เค้าก็จะเดินมาสีขาอิชั้นเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มเดินเตาะแตะไปล้มแผละไถตัวกับพื้นปูนใกล้ ๆ จากนั้นก็เขยิบไปเป็นการลุกขึ้นยืน แล้วก็วิ่งปรู๊ดดด..ให้อิเจ๊มันใจหายแว้บแบบสุดกำลังเล่น ๆ แต่ทุกครั้งที่ทำแบบนั้น อิชั้นก็พยายามจะไม่วิ่งตามฮ่ะ เพราะยิ่งตาม..มันยิ่งวิ่งอ่ะ >0</ เหมือนมันคิดว่าเราจะจับมันเข้ากรง หรือวิ่งเล่นด้วยรึไงก็ไม่รู้ โชคดีที่พอวิ่งไปได้ไกลสัก 3-400 เมตร มันก็หยุดฮ่ะ ก่อนจะหันหน้ากลับมามองอิชั้นเล็กน้อย ประมาณเหมือนจะสั่งว่าเดิืนเร็ว ๆ หน่อยสิยะนังทาส Y^Y อิชั้นก็ต้องคอยเรียกชื่อมันแบบแผ่นเสียงตกร่องไปเรื่อย ๆ..กะทิ กะทิ กะทิ..เพื่อให้ยัยทิรู้สึกว่ากำลังเดินเล่นกับอิชั้นอยู่นะ ไม่ได้วิ่งเล่นอยู่ตัวเดียว
ระยะหลัง ๆ นี่ยัยกะทิก้าวหน้าฮ่ะ นอกจากเดินเล่นในตัวตึกแล้ว ยังลามปามพาอิ่เจ๊มันเดินออกมานอกรั้วด้านหลังตึกด้วย ซึ่งก็นะ บริเวณนอกตึกนี่โค..ตะ..ระ..กว้างน่ะนะคะ นอกจากเป็นที่ดินเปล่าผืนใหญ่แล้ว ยังมีป่าโปร่งและสุมทุมพุ่มไม้อีกเพียบ ซึ่งแน่นอนว่าหากยัยกะทิหลุดรอดเข้าไป อิชั้นคงหมดปัญญาตามมันเจอแน่ ๆ T^T สุดท้าย เมื่อดูท่าทีแล้วจะเสี่ยงต่อความสูญหายของยัยกะทิ อิชั้นก็ต้องรีบอุ้่มกลับเข้ามาในบริเวณตึกอีกจนได้..(โทษที..เจ๊ป๊อดว่ะทิ)
สุดท้ายของวันนี้เอาคลิปวีดีโอความสุขใจของยัยกะทิมาฝากกันเล็กน้อยน่ะนะคะ อุปกรณ์ประกอบการเล่นของยัยกะทิในวันนี้คือ..ขนพี่นกที่มาแลนดิ้งอยู่รอบ ๆ ตึกเป็นประจำนั่นแหละฮ่ะ..มาดูยัยกะทิใช้เวลาแห่งความสุขด้วยกันนะคะ ^0^
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
