เจ้าสีหมอก

"สีหมอก" เป็นแมวเด็กตัวสุดท้ายในฝูงเด็กแม่ทิ้ง ที่อิ่เจ๊ยอมปล่อยออกจากอ้อมอกฮ่ะ T^T

คงต้องบอกกันก่อน ว่าจริงๆ แล้วอิ่เจ๊แอบสังเกตอุปนิสัยของแมวเด็กทุกตัวในมือ ว่าแต่ละตัวมีนิสัยอย่างไรบ้าง อย่างเช่น เจ้าก้อบลินที่ไปอยู่กับแม่ไอซ์ เป็นเด็กเป๋อเหวอ เหวอได้ทุกสภาวะการณ์ แต่ก็ใจกล้าหน้าด้านเข้าตำราตัวเล็กใจใหญ่ ส่วนเจ้าส้มป่อยที่ไปอยู่กับลูกค้าของตึกอีกคนนึง ก็เป็นเด็กขี้อ้อน คือมันอ้อนได้ทุกสภาวะการณ์ อ้อนได้ทุกโอกาส อ้อนได้ทุกขณะจิต อ้อนจนอิ่เจ๊นึกในใจว่าเอร็งจะอ้อนเอาโล่ห์หรือไร อิ่เจ๊คิดว่ามันอ้อนเกินหน้าเกินตาพี่น้องไปนะ และพราะอ้อนๆ แบบนี้..อิ่เจ๊ถึงยังนึกใจหายทุกครั้ง ที่นึกถึงว่าไม่ควรให้ส้มป่อยกับคนที่มาขอไปก่อนเป็นตัวแรก

มาถึงนิสัยของเจ้า "สีหมอก" กันบ้างค่ะ หลายๆ คนที่มีแมวเด็กในอุปการะคงจะนึกภาพลูกแมวที่จับคู่เล่นกันเป็นหย่อม ๆ ได้นะคะ อย่างในฝูงนี้ สีส้มกับสามสีเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก คือมันเล่นกันได้ทั้งวัน กินก็เล่น นอนก็เล่น บทจะขรี้บางครั้งก็ยังตามไปขรี้เล่นๆ พร้อมกันในกระบะอีก ส่วนก้อบลินของแม่ไอซ์ก็เล่นได้กับทุกตัว ส้มป่อยก็ชอบมานัวเนียกับอิ่เจ๊...คงจะมีแต่สีหมอกกระมัง ที่ไม่เอาใครเลย..เอ๊ะ หรือมันไม่มีใครเอากันแน่ก็ไม่รุ..

สีหมอกเป็นแมวสีเปรอะค่ะ คืออิ่เจ๊ว่ามันเปรอะไปหมด สีเทาๆ ส้มๆ ขาวๆ มอมๆ ตัวเล็กๆ จ๋อยๆ เวลาพี่น้องเค้าเล่นกัน ก็เที่ยวไปนอนแอบ นึกสนุกขึ้นมาก็เล่นกับฝากรง (!!??) อิ่เจ๊เพียรมองสีหมอกแล้วหยิบมาพาดพุงตัวเองบ่อยๆ แบบว่า..กลัวมันเป็นเด็กมีปัญหาน่ะนะคะ ต้องใช้เวอชั่นพุงกะทิให้ความอบอุ่นกันอยู่เรื่อยๆ

 

สีหมอกโตขึ้นเรื่อยๆ ในออฟฟิศนี่ล่ะ ผ่านจากหนึ่งสัปดาห์ เป็นสองสัปดาห์ และเข้าสัปดาห์ที่สามในที่สุด..อิ่เจ๊ก็เพียรถ่ายรูป ถ่ายคลิปลงเฟสเรื่อยๆ จริงๆ คือตั้งใจจิ่อวดแมวเฟร้ย 555+ แต่ก็นะ..พอคุณเพื่อนที่ออกปากจะช่วยเลี้ยงเห็นเข้า ก็เริ่มสงสัย ว่านี่อิ่เจ๊คิดจะโกงแมวเด็กมันหรือไร.. >.<

"..ไม่มีใครรับไปเลี้ยงก็ไม่เป็นไรเนอะ..อยู่กับอิ่เจ๊ก็ได้.." อิ่เจ๊หว่านสเตตัสถามทางในเย็นวันหนึ่ง พร้อมกับโพสภาพสีหมอกทำตาบ้องแบ๊วน่ารักน่าชัง จูจุ๊บ ๆ ไปหลายภาพ

"อ้าว....แกไม่ได้เก็บลูกไว้ให้ชั้นเหรอ" ไวปานว่อกฮ่ะ..5555+ คุณเพื่อนเคาะถามมาโดยพลัน อิ่เจ๊ก็เลยรู้ว่าเพื่อนสะดวกในการรับเลี้ยงมากกกก....และตั้งตารอที่จะขับรถจากกรุงเทพฯ มารับสีหมอกที่พิษณุโลกปลายเดือนนี้อย่างใจจดใจจ่อ

"เอ่อ..เก็บไว้ให้สิ ชั้นนึกว่าแกไม่เอาแล้วอ่ะ จริงๆ อยากให้อยู่กับแกนะ เพราะถ้าสีหมอกอยู่กับแก ชั้นก็ก็อุ่นใจกว่าไปอยู่กับคนอื่น"....ปากไวนะนั่น..งื้ด... T^T จริงๆ คงต้องบอกว่าตอนบอกเพื่อนไปว่าเก็บไว้ให้ ในใจนึกหาวิธีโกงเพื่อนอยู่นิดๆ 5555+ แต่พอมาลองนึกดูแล้ว หากสีหมอกได้ไปอยู่กับเพื่อนถือว่าเป็นบุญของสีหมอกนะ เพราะเพื่อนคนนี้จิตใจอ่อนโยนไม่มีลูกและมีแมวตัวโตเลี้ยงอยู่แล้วที่บ้านสองตัวด้วยกัน นอกจากสีหมอกจะได้บ้านดีๆ ได้ความรักดีๆ แล้ว ยังจะได้มีเพื่อนมีสังคมแมวด้วยกันอีกต่างหากด้วย

"โอเค. งั้นปลายๆ เดือนชั้นแวะไปรับนะ"

.....จ้ะ.....

อิ่เจ๊หงอยค่ะ..5555+ แต่ระหว่างที่หงอย ก็พยายามบอกตัวเองว่า นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับสีหมอกนะ อย่าเอาตัวเองเป็นหลักสิ

อาทิตย์นึงต่อจากนั้นมา อิ่เจ๊ก็เทียวแวะไปเล่นกับสีหมอกบ่อยขึ้นค่ะ สีหมอก..ซึ่งปกติเป็นแมวติสท์แตก (ไม่รู้ไปจำใครมา) ชอบแยกตัวไปเล่นคนเดียว เริ่มแก่นกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ จากเด็กหงอยๆ ที่เขี่ยแล้วเขี่ยอีกก็ไม่ค่อยอยากจะเล่นด้วย กลายเป็นแสบจิ๋วที่ชอบหาเรื่องทะเลาะกับนิ้วอิ่เจ๊เป็นที่สุด..กัดแม่มมม..อยู่นั่นแหละ ไม่ให้กัดก็โวยวาย สู้ไม่ได้ก็แง๊ววว..ใส่ วิ่งเล่นไปทั่วออฟฟิศ แอบตรงนู้น แอบตรงนี้ ของเล่นบานพะเนิน และแน่นอน..ความรักของสีหมอกในใจของอิ่เจ๊ก็กองพะเนินด้วยเช่นกัน

เย็นวันหนึ่ง..ขณะอิ่เจ๊แอบแอบแว่บไปตัดผม เสียงโทรศัพท์ของเพื่อนก็ดังขึ้นค่ะ

"เฮ้ย..แก ชั้นจะแวะไปรับสีหมอกนะ แต่คงจะไปถึงเย็นหน่อย แกยังอยู่ออฟฟิศป่าว"

ห๊ะ..อิ่เจ๊ใจหล่นตุ้บ..อาไยเนี่ย..จะมารับกันวันนี้เลยเหรอ "..ก็อยู่นะ..เออ ๆ มาเลยก็ได้ เดี๋ยวชั้นรอ" อิ่เจ๊ตัดผมด้วยความห่อเหี่ยว 555+ เคยเห็นคนตัดผมใหม่ที่ออกมาสวยแบบเหี่ยวๆ มั้ยคะ นั่นแหละค่ะ อารมณ์เจ๊แบบนั้นเลย

ไม่ถึงสองชั่วโมงถัดมา.....เพื่อนก็มารับสีหมอกค่ะ เหมือนสีหมอกจะรู้...เพราะวิ่งไปแอบตรงโน้นตรงนี้จนอิ่เจ๊ต้องไปอุ้มออกมาส่งให้เพื่อน อิ่เจ๊อุ้มสีหมอกร่ำลากันเล็กน้อย ไม่อยากร่ำลากันนานนัก เดี๋ยวจะน้ำตาแตกไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่เสียก่อน บอกตัวเองว่า..สีหมอกไม่ได้ไปไหนไกลหรอก อย่างน้อยก็อยู่บ้านเพื่อน เพื่อนเป็นคนเลี้ยง แต่สีหมอกก็ยังเป็นแมวจิ๋วของเจ๊เสมอ...

ออฟฟิศที่ไม่มีสีหมอก..มันเหงานะ...

...................

อิ่เจ๊ยังจำบรรยากาศความวุ่นวายของฝูงเด็กก้อบลินทั้ง 5 ได้....

ยังจำคราบนม..คราบน้ำตา คราบน้ำลาย เท้าเล็กๆ ขาตะเกียบที่วิ่งตบแผะกันไปทั่วออฟฟิศได้...

ยังจำนิ้วเล็ก ๆ เล็บเล็กๆ ที่ไต่ขึ้นมาบนตัวอิ่เจ๊ได้...และยังจำแววตาของสีหมอกในวันที่ต้องจากกันไปได้ดี

...เหมือนสีหมอกจะถามว่าจะให้หนูไปไหน..หนูไม่อยากไป หนูอยากอยู่กับเจ๊..

แต่ท้ายที่สุดแล้ว เจ๊ก็ต้องนึกถึงอนาคตของหนูเอาไว้ก่อน เจ๊อยากให้หนูมีบ้าน มีครอบครัวอบอุ่น และเจ๊ก็เลือกแล้ว..ว่าแม่ใหม่ของสีหมอกเป็นคนดี มีใจเมตตาและพร้อมที่จะอุ้มชูหนูไปตลอดชีวิต

อย่างน้อยหนูก็ไม่ได้จากไปไหนไกล เวลาคิดถึง เจ๊ก็ยังพอที่จะถามไถ่ข่าวคราวหนูได้บ้าง....ก็ขอให้หนูเติบโตขึ้นมาเป็นแมวที่แข็งแรง มีชีวิตยืนยาว ไม่ดื้อไม่ซน อยู่ให้ความชื่นใจกับพ่อใหม่แม่ใหม่ไปนานๆ นะ

เจ๊จะรักและคิดถึงหนูเสมอไม่เปลี่ยนแปลง...........สีหมอก..