ช่วงนี้อิ่เจ๊มัววุ่นวายอยู่กับการดูแลงาน,สองแสบประจำตึก และฝูงก๊อบลินหลงแม่อยู่ค่ะ (งานการแม่มมม..ไม่ต้องทำกันละ) แต่ขอแอบมาบันทึกเอาไว้หน่อย เผื่อจะเป็นทะเบียนประวัติสำหรับฝูงก๊อบลิน ที่บัดนี้แปรสภาพมาเป็นสินค้าในเครืออิ่เจ๊ชั่วคราวไปเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวเล่าย้อนในวันที่ 3 ที่เริ่มเข้าไปดูแลบรรดาเด็กน้อยกันก่อนนะคะ
หลายๆ คนที่ไม่ได้อ่านไดอารี่ของสองแสบมาตั้งแต่ต้น อาจจะอยากรู้ความเป็นมาของฝูงก๊อบลินกลุ่มนี้สักเล็กน้อยกันก่อนฮ่ะ เนื่องจากอิ่เจ๊เองทำงานเกี่ยวกับการให้บริการห้องพักรายเดือน-รายวัน สำหรับน้องๆ นิสิต,คณาจารย์ และแขกที่เดินทางมาจากต่างจังหวัด อยู่แถว มหาวิทยาลัยนเรศวร จ.พิษณุโลก (เนื้อที่โฆษณา กรั่ก ๆ ๆ) ดังนั้นจึงจำเป็นอยู่เองที่จะต้องไปดูงานทุกวัน แต่ชีวิตที่ราบรื่น (ตรงไหน?) ของอิ่เจ๊ ก็ต้องมาสั่นคลอนเพราะมีแม่แมวจรมาคลอดลูกไว้ในห้องเก็บของของตึก 5 จากนั้นช่วงเวลาหนึ่งเดือนต่อมา แม่แมวจู่ ๆ ก็เปิดตรูดหนีไป ไม่มาให้นมลูกซะงั้น กว่าอิชั้นจะรู้ทันว่ามีลูกแมวตกค้างอยู่บนตึก ก็เกือบจะได้ซากแมวแทนลูกแมวตัวเป็นๆ ซะแระ
หลังจากแน่ใจว่าแม่แมวไม่กลับมาเลี้ยงลูกแน่ ๆ ภาระในการดูแลเด็ก ๆ ก็เลยกลายมาเป็นของอิชั้นกับลูกน้องที่ตึกฮ่ะ วันที่ 3 หลังจากรอจนแน่ใจแล้วว่าเด็กฝูงนี้ต้องเป็นกำพร้า อิ่เจ๊ก็เลยต้องจัดการดูแลไปตามขั้นตอน ยกตัวอย่างอันดับแรก...เนื่องจากอิ่ลูกแมวแต่ละตัว มันหยองกรอดซะเหลือเกิน (จริงๆ ควรจะเรียกว่าเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกด้วยซ้ำ คาดว่าคงขาดนมมาเป็นสิบวัน) แถมยังมีอาการตาแฉะ ตาปิด ขี้ตาเกรอะกรัง บางตัวเริ่มขึ้นขั้นมีแผลในปาก,ในจมูก และเริ่มซึมบ้างแล้ว ดังนั้นอิชั้นก็เลยให้ลูกน้องหอบทุกตัวใส่กล่องแล้วก็พาข้ามถนนไปหาหมอที่คลินิกสัตวแพทย์ใกล้ๆ ตึก
ปรากฎว่าผลการตรวจเบื้องต้น..อิ่เด็กพวกนี้มันเป็นหวัดกันยกฝูงเลยฮ่ะคุณผู้โชม และไอ้โรคหวัดแมวนี่ก็ไม่ใช่เล่นๆ นะฮะ มันเป็นโรคที่ถึงตายได้ หากไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอ แถมติดกันง่ายอีกต่างหาก ดังนั้นหมอตูน ซึ่งเป็นหมอประจำตัวของสองแสบ (กะทิ,โกกิ) ก็เลยจัดการการดูแลรักษาเต็มที่...เริ่มตั้งแต่หยอดยาฆ่าแมลง เฮ่ย...ไม่ช้ายยย..หยอดยาถ่ายพยาธิ,ยาแก้อักเสบ,เช็ดไรในหู,ตัดเล็บ สุดท้าย อิ่เจ๊ทนไม่ไหว ก็เลยบอกให้หมอตูน อาบน้ำให้ทุกตัวเลย....กระเป๋าแบนแฟนทิ้งกันก็คราวนี้ (ขุ่นพระ...อิ่เจ๊มีแฟน ??)
"เด็กพวกนี้เดือนครึ่งแล้วนะคะ ฟันขึ้นแล้ว กินอาหารได้เองละแต่อาจมีบางตัวที่ยังดูจิ๋วๆ อยู่" หมอตูนง้างปากเด็กๆ ดู ก่อนจะจ่ายยากินกับยาป้ายตาแก้ตาแฉะมาให้เป็นออเดิร์ฟเล่นๆ
สรุปว่าอีก 3-4 วันต่อจากนี้ เด็กๆ ต้องกินยา+ป้ายยากันทุกตัวฮ่ะ ส่วนอิ่เจ๊ก็มีหน้าที่เป็นหน่วยสนับสนุนความมั่นคงด้านอาหาร มีลูกน้องที่ตึกเป็นหน่วยรักษาสุขภาพคอยดูแลเด็ก ๆ เพื่อให้พ้นจากอาการหวัดแดกกันโดยเร็ว จะได้คิดอ่านกันต่อไปว่าจะเอายังไงกะมันดี...แต่ที่คิด ๆ ไว้ก็คือคงต้องพามาหาบ้านใหม่ให้ทั้งหมดนั่นล่ะ เพราะอิ่เจ๊ก็คงจะเลี้ยงไว้เองทั้งหมดไม่ไหว ไดอารี่ตอนหน้าเรามาดูวิวัฒนาการที่เป็นไปของเด็กพวกนี้กันนะคะ
