ไดอารี่ตอนนี้ของบล็อกยัยกะทิ แอดมินจะเขียนน้อย ๆ ฮ่ะ (จะน้อยได้จริงเร้อ..อุอุ..)
เนื่องจากมีภาพประกอบน่ารัก ๆ เยอะ เลยจะขอเน้นเป็นภาพประทับใจให้ดูกันแบบสบาย ๆ ดีกว่า
อย่างที่เคยเล่าไปนิดหน่อยเมื่อ 2-3 ตอนที่แล้วน่ะนะคะ ว่าช่วงนี้อิชั้นงานยุ่ง แถมบางครั้งยังต้องเดินทางไปต่างจังหวัด 1-2 วัน ซึ่งภาระหน้าที่ในการดูแลแมวก็จะตกเป็นของเสมียนและแม่บ้านที่ประจำอยู่ที่ตึก
เมื่อสามวันที่แล้วก็ตามเคยฮ่ะ อิชั้นต้องเดินทางไปสุพรรณบุรี ค้างที่นั่นคืนนึง ก่อนจะเดินทางกลับในเย็นวันถัดมา สิริรวมแล้วยัยกะทิจะไม่ได้เจอหน้าอิชั้น 2 วันเต็ม ๆ
เช้าวันรุ่งขึ้นที่กลับมา อิชั้นก็รีบเข้าไปหายัยกะทิฮ่ะ วินาทีแรกที่กะทิเห็นอิชั้น มันปีนกรงแหกปากร้องเรียกจนสุดเสียง เล่นเอาอิชั้นต้องรีบลนลานไขกรงแล้วอุ้มมันออกมากอดแนบอก..
กะทิดูเหมือนดีใจมากอ่ะ..มันคงคิดว่าอิชั้นทิ้งมันไปไหนตั้งนาน แม้ว่าจะเอามันออกมาปล่อยไว้ในออฟฟิศแล้วก็ยังมีร้องแอ๊ววว..ๆ.บ่นอิชั้นเป็นระยะ ๆ..
บ่นไม่บ่นเปล่านะคราวนี้ พอจับขาข้างนึงของมันไว้ มีขู่ครืดดด ๆ เหมือนไม่พอใจเล็กน้อยในลำคอด้วย >.<
อิชั้นก็เลยรีบเทอาหารเปียกใส่ถ้วย ให้มันกินให้เต็มอิ่ม ลูบหัวลูบหางมันสักพัก ก่อนจะปล่อยให้มันเดินหายปลีกวิเวกไปด้านหลังออฟฟิศ
ไม่ถึงห้านาทีถัดมา กะทิก็เดินกลับมา ด้วยท่าทางผ่อนคลายขึ้น สงสัยหายโมโห พายุอารมณ์เริ่มสงบ..
"กะทิ..มานี่มา..ขึ้นมานอนบนโซฟานี่" อิชั้นตบโซฟาข้างตัวปุ๊..ปุ๊..
ได้ผลฮ่ะ..กะทิโดดขึ้นมาทันที ก่อนจะตรงรี่เดินดุ่มเอาขามาเหยียบบนตัก
ไม่นานนักอิชั้นก็ได้ภาพชุดน่ารักชุดนี้มา ♥ เรามาดูภาพน่ารัก ๆ ของยัยกะทิกันนะคะ
♥♥♥
♥♥♥
♥♥♥
♥♥♥
♥♥♥
♥♥♥
♥♥♥
♥♥♥
แล้วกลับมาพบกับกะทิได้ใหม่ในครั้งหน้านะคะ ♥♥♥
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
