อิชั้นเคยเล่าไปแล้วเมื่อตอนที่รับตัวยัยกะทิและยัยยูกิที่หายไปมาเลี้ยงไว้ที่ตึกใหม่ ๆ น่ะนะคะ ว่าต้องเผชิญกับวิบากแมวอย่างไรบ้าง..แต่ก็น้อยครั้งเลยทีเดียวที่จะได้กลับไปอ่านหรือไปดูรูปเก่า ๆ อีก (เพราะมันมีรูปใหม่ ๆ ฮา ๆ เพิ่มขึ้นในสต๊อกทู๊กก..วัน)
เมื่อวานนี้หลังจากไปหาหลานยัยกะทิที่คลีนิคหมอ อิชั้นก็กลับมานั่งนึกถึงวันแรก ๆ ที่่รับตัวยัยกะทิกับยัยยูกิเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัว ว่าเราผ่านอะไรมาบ้าง แล้วช่วงที่สองสาวนั่นมาถึงตึกใหม่ ๆ มันมีสภาพอย่างไร ถึงแม้ตอนนี้ยูกิจะหายไป 7 เดือนแล้ว แต่อิชั้นก็ยังคิดถึงมันอยู่ไม่สร่างซา
กะทิกับยูกิเป็นแมวขาวมณีทั้งคู่ฮ่ะ ยูกินั้นจะมีอุัปนิสัยที่ขี้อ้อนกว่ากะทิ แต่เสียดายที่วันที่สองที่รับมา แม่บ้านดันปล่อยยูกิหลุดมือไปซะก่อน จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่เคยเจอน้องอีกเลย ก็ได้แต่หวังว่าจะมีคนใจดีอุปการะมันไว้น่ะนะ
ส่วนยัยกะทิเองนี่โชคดีฮ่ะ ถึงแม้จะหลุดไปพร้อมยูกิ แต่ด้วยความที่ช่วงนั้นมันท้องโตอยู่ (ก่อนจะพบว่าลูกมันตายในท้องแล้วต้องตัดสินใจทำหมัน) ก็เลยยังวนเวียนอยู่แถวตึก และถูกจับกลับมาได้ในวันต่อมา ถามว่าถ้ายัยกะทิหายไปอีกตัว อิชั้นจะรู้สึกอย่างไร..ก็คงรู้สึกเหมือนมีเด็กในครอบครัวหายไปจากบ้านก็ไม่ปานล่ะนะ
ช่วงที่มาอยู่กับอิชั้นใหม่ ๆ กะทิเป็นแมวที่ค่อนข้างโทรมเอาเรื่องอยู่เหมือนกันฮ่ะ คือจริง ๆ แล้วเจ้าของเก่าเค้าก็เลี้ยงดีพอควรน่ะนะคะ แต่อาจจะเป็นไปได้ว่า เค้าเลี้ยงแบบระบบเปิดให้แมวมีอิสระเสรีเต็มที่ ไม่ได้เลี้ยงยังกะไข่ในหินเหมือนเรา ยัยกะทิก็เลยมีสภาพไม่ต่างจากแมวบ้าน ๆ ที่ตัวยาวหัวหลิม ขาวขมุกขมอมอยู่ไม่สร่างซาแบบนั้น
4 มี.ค 56 วันแรกที่เอากะทิขึ้นตัก...เห็นซี่โครงขึ้นชัดเจน หูเหอตัวเตอ..ดำขมุกขมัวไปหมด
กะทิถูกจับอาบน้ำวันเว้นสองวันฮ่ะ อาการเชื้อราดีขึ้นตามลำดับ ตัวขาวขึ้นทีละน้อย แต่ก็ยังผอมบักโกรกอยู่
น่าเกลียดสิ้นดี 555+ หูก็กาง ขนก็หยาบ บางงงง...จนเห็นผิวหนัง ผอมก็ผอม ปากก็ตุ่ย หน้าก็หงิก แววตาไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย >.< เวลานั่งหันหลังให้ที..เห็นซี่โครงขึ้นเป็นซี่่ ๆ
7 เดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหกค่ะ บัดนี้ยัยกะทิได้กลายเป็น...อิ่วัวเผือกประจำครอบครัวไปซะละ
เหนียงก็ออก พุงก็ยาน หนอกก็ห้อย..กะทิกลายเป็นที่รักของทุกคน ไม่เว้นแม้แต่นายแม่..♥
กินอิ่ม..นอนหลับ ที่สำคัญมีคนที่กะทิมั่นใจได้ตลอดเวลาว่าจะรักกะทิไปจนกว่าจะสิ้นอายุขัย
ในตอนหน้าของบล็อกยัยกะทิ เรามาดูภาพประทับใจในวันขี้อ้อนของมันกันนะคะ ♥
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
