วันนี้คงจะบันทึกไดอารี่แบบรถด่วนขบวนพิเศษกันสักหน่อยฮ่ะ เพราะวันสองวันมานี่ ชีวิตอิชั้นกับหมู่แมวไหลเร็วมว้ากกก... เผลอแป๊บ ๆ สองแสบก็ย้ายนิวาสถานมาอยู่ในกรงแคบ ๆ ที่ใช้กักบริเวณเพื่ือดูสถานการณ์รอบเอวอยู่ที่ตึกกว่าหนึ่งอาทิตย์ละ
ช่วงกลางวันของวันนี้อิชั้นพาแกงค์ซาละเปาทั้งสามลูกไปฉีดวัคซีนมาฮ่ะ สำหรับยัยกะทิเองเป็นการทำวัคซีนป้องกันโรคลูคีเมียเข็มแรกที่หละหลวมไป ส่วนสองแสบตัวเล็กนั้นเป็นวัคซีนเข็มที่สามแระ ซึ่งขาดอีกเข็มเดียวก็จะป้องกันโรคติดต่อแมวได้ทั้งไข้หัดและลูคีเมีย
พอกลับมาจากร้านหมอ ยัยกะทิก็ปลีกวิเวกไปหาที่นอนทันทีฮ่ะ เนื่องจากคุณเธอเพลียมาก (เดี๋ยวนี้พี่หน่อง-น้องเสมียนที่ออฟฟิศชอบไปจกยัยกะทิออกมาเล่นกันตั้งแต่เช้า มิน่า..อิ่เจ๊มันไปถึงออฟฟิศทีไร เดี๋ยวนี้ถึงไม่สนใจอิ่เจีเลย T^T) และด้วยความเพลียผสมความโกรธ (ที่อิชั้นพาไปให้หมอจิ้มตรูด) คุณเธอจึงไม่พร้อมจะเล่นอะไรกับใครหน้าไหนทั้งนั้น (ชัดเจนมั้ยยะ !! ชริ !!)
ทางเลือกของการปลีกวิเวกที่ดีที่สุดก็คือการโดดขึ้นไปนอนบนหลังตู้ฮ่ะ นอนไม่นอนเปล่านะเค๊อะ เสด็จมุดเข้าไปนอนในกล่องเปล่าหลังตู้ด้วย อย่ากระนั้นเลย ช่วงที่เธอสลิปปี้งแบบนี้ (แอบ)เอาแมวเด็กออกมาวิ่งยืดเส้นยืดสายในออฟฟิศกันดีกว่าเนอะ
มาแล้วค่าาา....เห็นตาแป๋ว ๆ แสบซ่าแสนซนแบบนี้ จำไว้ในดวงใจได้เลยนะฮะ ว่าเธอก็คือ "ยัยโกกิ"
อิชั้นสังเกตมานานละว่ายัยโกกินั้นแม้ว่าจะเป็นลูกแมวตัวเมีย แต่ดีกรีของความซนและความร่าเริงก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าลูกแมวตัวผู้เลย แถมหน้าตาเธอฟินไปกับทุกสถานการณ์รอบตัวด้วยอ่ะ (มันทำได้ไงวะ) มีเรื่องฮา ๆ มาให้หัวเราะตลอด ไม่ว่าจะเป็นตอนเล่นต่อสู้กับอิชั้นเอง (มันทำหน้าเหมือนโดนอิชั้นรังแกสุดฤทธิ์ >0<)/ หรืออิ่ตอนวิ่งหน้าเริ่ดไปชนประตูกระจกออฟฟิศดึงปึ้กกก....แล้วก็ทรุดตัวลงไปนั่งทำตาลอย ๆ เอ๋อ ๆ อยู่ตั้งนาน 555+ เล่นเอาอิชั้นต้องรีบลุกไปอุ้มมาโอ๋แน่ะ..แหม่ะ..มีแมวเด็กในบ้านนี่มันสนุกอย่างนี้เองเนอะ มีอะไรให้ขำกันตลอด ๆ
ส่วนเจ้าตัวบนนี่อิชั้นแอบเรียกมันว่า เจ้า "โกโก้" ฮ่ะ ขอบอกว่าแม้ว่าเจ้านี่จะเป็นแมวตัวผู้ แต่ก็เรียบร้อยกว่ายัยโกกิหลายเท่านัก อุปนิสัยขี้อ้อนกว่าโกกิ กินเก่งกว่า คุยเก่งกว่า (มันเรียกอิชั้นคุยทุกครั้งที่เดินผ่านกรง 5555+) ทีสำคัญ ดูเหมือนมันจะพยายามฝากเนื้อฝากตัวอยู่ทุกครั้งที่มีโอกาส ไม่่ว่าจะเป็นการปีนขึ้นตัก มุดเข้ามาซุกที่อ้อมแขน ปีนขึ้นเอาขาหน้าแตะหน้าอก ปีนขึ้นไปยืนบนบ่าแล้วเอาหัวสีอิชั้น..น่ารักซะไม่มีอ่ะ..ตอนนี้เริ่มใจหายเล็กเล้กกก..เมื่อคิดว่าอีกไม่กี่วันเจ้าโกโก้ก็คงต้องย้ายนิวาสถานไปอยู่กับพี่สะใภ้อิชั้นละ T^T
สองแสบมีความสุขค่ะ..วิ่งพล่านกันไปทั่วออฟฟิศ ทั้งเล่นต่อสู้กัน ปล้ำกันไปมาเหมือนเด็ก ๆ พอเหนื่อยก็ฺวิ่งไปหลบในบ้านหลากสีของพี่กะทิ ดีนะเนี่ยที่เจ้าของบ้านมันหลับอุตุอยู่ในกล่องหลังตู้โน่น นี่ถ้าโผล่หัวออกมาเห็นเด็ก ๆ เล่นกันระเบิดเถิดเทิงแบบนี้ ออฟฟิศเป็นได้แตกกระเจิงกันแน่ ๆ
ขอบอกว่าอิชั้นชอบหน้ายัยโกกิมากฮ่ะ...แมวบ้าอะไรก็ไม่รู้..ทำหน้าฟินตลอดเวลาอ่ะ ไม่ว่าจะเล่นอะไรทำอะไร มันก็จะมี "สีหน้า" และ "อารมณ์ร่วม" ตลอด ๆ เห็นแล้วทั้งหมั่นไส้แล้วก็หมั่่นเขี้ยว อยากจะกอด ๆ จก ๆ ให้พุงแตกกันไปข้่างนึงเลย >0<
คาดว่าสองแสบนี้คงจะได้ฤกษ์อาบน้ำครั้งแรกในรอบสองอาทิตย์ในวันที่ 22 ที่จะถึงนี้ค่ะ ที่ต้องรี ๆ รอ ๆ ไม่อาบให้มันซะที เนื่องจากสองแสบเพิ่งทำวัคซีนกันมา อิชั้นก็กลัวว่ามันจะป่วย ก็เลยขอดูให้แน่ใจก่อนละกันนะคะ ว่าวัคซีนไม่ได้ทำให้ภูมิของเด็ก ๆ ลดลง จนติดอาการโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ
กินเก่ง..อาหารเม็ดไม่เคยพร่องจากชาม อิ่เจ๊กับพี่ ๆ เสมียนเติมให้ตลอด แถมมีอาหารเปียกให้กินตัวละครึ่งซองเป็นบางวันด้วย
นั่งดูแมวเด็กเล่นกันนี่..มันเพลินดีเนอะ
จะว่าไป..ถึงสองแสบนี่จะไม่ใช่แมวขาว อิชั้นว่าอิชั้นก็คงรักมันไม่ต่างไปจากนี้หรอกค่ะ..แมวสีอะไรก็ได้ เมื่อเรารักแล้ว มันก็จะเป็นหนึ่งในดวงใจของเราเสมอ
เอ้า...เล่นกันให้เต็มที่ลูก..เดี๋ยวนายแหม่มจะเอาพวกหนูไปใส่กรงละ พรุ่งนี้มีเวลาค่อยออกมาเล่นกันใหม่
ตอนนี้รู้สึกออฟฟิศแลดูอบอุ่นมากขึ้นค่ะ อิชั้นแอบนึกภาพว่า หากเจ้าโกโก้อยู่ที่ออฟฟิศอิชั้นได้อีกตัว ออฟฟิศนี้ก็จะมีซาละเปาขาว ๆ ถึงสามลูก ที่คอยนั่งหน้าสลอนขวางเคาเตอร์อิ่ตอนแขกมาเช็คอินเช็คเอ้าท์ทุกวัน ^0^ คงเป็นภาพที่น่ารักไม่ใช่น้อยน่ะนะคะ
พรุ่งนี้ถ้ามีเวลา อิชั้นจะพาไปแอบดูกรงใหม่ที่จะซื้อเข้าบ้านมาให้สองแสบกันค่ะ แล้วกลับมาพบกับกะทิแอนด์เดอะแกงค์ได้ใหม่ในครั้งหน้านะคะ
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
