ความผิดพลาดครั้งใหญ่อย่างหนึ่งเมื่ออิชั้นตัดสินใจซื้อกรงยัยกะทิก็คือ ทำไมตรูไม่ซื้ออิ่แบบที่มีมุ้งลวดติดมาเลยฟระ..
หลาย ๆ คนคงเคยเห็นหรือเคยอ่านบล็อกหน้าแรก ๆ ของยัยกะทิ ที่อิชั้นเอารูปกรงที่คลุมด้วยมุ้งผ้าไนล่อนสีฟ้ามาอวดกันประมาณว่า อิ่มเอมเป็นที่สุด ว่าสามารถป้องกันยุงให้ยัยกะทิได้ในระดับหนึ่งละ
ในเวลาไม่นานนัก (จริง ๆ แค่สองอาทิตย์เอง แม่เจ้า !!) นังมุ้งเจ้ากรรมที่อุตส่าห์เทียวไล้เทียวขื่อ ดึงเข้าดึงออก ก็ถึงแก่กาลอวสาร T^T ขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี เพราะเที่ยวไปเกี่ยวตรงนู้นตรงนี้เป็นรูไปเรื่อย
ไอ้ครั้นจะเรียกช่างทำมุ้งลวดมาวัดแล้วก็เอาไปทำมาติดให้ที่ตึกก็ดูจะเอิกเกริกไปหน่อย สุดท้าย อิชั้นก็..เอาวะ ทำได้เท่าที่ทำไปก่อนก็ละกันนิ
ผลสุดท้ายอิชั้นก็เลยหยิบไอ้เจ้านี่มาทำมุ้งกันยุงให้ยัยกะทิไปพลาง ๆ ก่อนฮ่ะ
วัสดุอุปกรณ์ก็มีไม่มาก ได้แก่
1. แมวกะทิ (เอิ่ม..อันนี้ไม่ใช่ ข้ามไป ๆ..555+)
2. อุโมงค์สี่เหลี่ยมผ้านวม
3. เศษผ้าลูกไม้ หรือเศษผ้ามุ้ง ขนาดใหญ่กว่ารูอุโมงค์ 2 ชิ้น
4. เข็ม,ด้าย,กรรไกร
เมื่อพร้อมแล้วก็มาลงมือทำกันได้เลยค่ะ
ตัดผ้าลูกไม้ หรือผ้ามุ้งเป็นรูปวงกลมใหญ่กว่าขนาดทางเข้าอุโมงค์ประมาณ 1 นิ้วโดยรอบ จากนั้นจึงนำมาเย็บเข้าที่ด้านในของอุโมงค์นวม โดยเย็บเนาปากอุโมงค์ด้านหนึ่งโดยรอบ (เข้าออกไม่ได้) และอีกด้านหนึ่ง เย็บแค่ครึ่งบนครึ่งเดียว เพื่อให้แมวสามารถมุดเข้าออกได้
ระหว่้างนั้น ยัยกะทิก็มาป่วน ย่ำขึ้นมาซนเป็นระยะ ๆ .. >0</ ร้อนถึงพี่หน่องคนเย็บมุ้งให้ต้องจับมาคุยว่าให้นอนเล่นอยู่นิ่ง ๆ แป๊บบบ....พี่หน่องจะทำมุ้งให้นะทิ..
แสดงฝีมือเต็มที่ โดยมียัยกะทิเกลือกกลิ้งขวางชิ้นงานเค้าเป็นระยะ ๆ (ทำตัวเป็นประโยชน์มากเลย นังทิ !!)
ในที่สุดก็เสร็จแล้ว..เย้ ๆ ไหน ทิมาลองดิ๊..
จับมุดเข้าไป ปล่อยไว้สักพัก อ้าว..เฮ้ย..ไหงเข้าไปแล้วเงียบ ไม่ใช่ให้เข้าไปหลับนะแกร๊..เค้าให้เข้าไปลองดูเฉ๊ย ๆ...
สรุปผลว่างานนี้น่าจะใช้งานได้ดีฮ่ะ เสียอย่างเดียว ไม่รู้มันจะมุดเข้ามุดออกเป็นมั้ย เดี๋ยวคืนนี้คงต้องโทร.ให้ยามที่ตึกย่อง ๆ ไปดูหน่อย ว่ามันจจะเข้าไปใช้อุโมงค์แบบมีมุ้งได้รึเปล่า ว่าแล้วก็เอามันกลับไปคืนกรงดีกว่าเนอะ
ใส่อุโมงค์มีมุ้งเข้าไปแล้วดูดีมีสกุลขึ้นมาทันที (ฮา~~) แล้วกลับมาพบกับโปรเจ็คส์ใหม่ ๆ ของยัยกะทิได้ในครั้งหน้านะคะ :)
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai