วันจันทร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559

มาทำอ่างเย็นคลายร้อนให้หมาแมวกันเถอะ


ย่างเข้าสู่ฤดูร้อนมาเดือนนึงแล้วค่ะ อุณหภูมิแถวบ้านแอดมินช่วงกลางวันแกว่งเกร๋ๆ อยู่ระหว่าง 34-37 องศา T^T ร้อนจนแม้แต่นั่งอยู่เฉยๆ เหงื่อก็ยังไหลนองยังกะน้ำตกไนแองกร่า

หันไปดูลูกสมุนเราแต่ละตัว ถึงกรงจะตั้งอยู่ในร่ม แถมเป็นที่โล่งแจ้ง ก็ยังเอาไม่อยู่น่ะนะคะ แมวๆ แต่ละตัว อ้าปากหายใจทางเหงือกกันทั้งนั้น

จริงๆ ก่อนหน้านั้นเมื่อประมาณปีที่แล้ว อิชั้นก็พอจะพบวิธีที่ช่วยคลายร้อนให้แมวอยู่หรอกค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการนำภาชนะดินเผามาใส่น้ำให้แมวกิน เพราะมันจะทำให้อุณหภูมิน้ำต่ำกว่าปกตินิดหน่อย หรือจะใช้ถาดรองกระถางดินเผาใบโตมาแช่น้ำ แล้วใส่ไว้ให้แมวนอนเพื่อคลายร้อน แต่ด้วยความที่อากาศมันร้อนขั้นเทพไง ไอ้ถาดรองกระถางที่เคยเย็นแฉะๆ อิ่ตอนทำให้น้องใหม่ๆ แป๊บเดียวมันก็กลายสภาพเป็น(แมว)ถาดร้อนไปซะงั้น

พยายามค้นหา วิธีคลายร้อนให้แมว ในอินเตอร์เน็ตอยู่เรื่อยๆ ค่ะ ก็มีคนพยายามช่วยคลายร้อนให้หมาแมวเยอะอยู่นะ ไม่ว่าการจะใส่น้ำแข็งในถ้วยน้ำให้เด็กๆ กิน หรือแม้กระทั่งการทุ่มทุนสร้าง ซื้อ "โอ่งเย็นแมว" ที่มีหน้าตาเหมือนโอ่งดินเผา แต่เจาะรูด้านข้างแล้วก็หล่อน้ำไว้ในถาดด้านบนฝาโอ่งเพื่อให้ความเย็นด้านใน ซึ่งไอ้เจ้า โอ่งเย็นแมว นี้เป็นที่ต้องตาต้องใจอิชั้นมาก แต่ทำไงได้ล่ะ มันไม่ได้ขายแถวบ้านนี่เนอะ โน่นแน่ะ...ถ้าอยากได้ก็ต้องถ่อไปซื้อไกลถึงกรุงเทพโน่น..สั่งซื้อออนไลน์เค้าก็อิดออดไม่อยากส่ง ก็แน่ล่ะ ของมันแตกกันได้ ขืนส่งข้ามจังหวัดมาไกลขนาดนั้น ไม่รู้จะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ขนาดไหน

อย่ากระนั้นเลย ปีนี้เริ่มร้อนทะลุโลกกันอีกแล้ว ในเมื่อหาซื้อโอ่งเย็นให้แมวไม่ได้ ลองทำอ่างเย็นที่สามารถเก็บความเย็นให้แมวได้นานๆ ละกัน ว่าแล้วอิชั้นก็เริ่มหาวัสดุอุปกรณ์ที่จะมาลองทำดูค่ะ

เริ่มจากดูภาพตัวอย่างโอ่งเย็นไฮโซที่คนขายเค้าไม่ส่ง ตจว.กันก่อนละกันนะคะ


จะเห็นว่า โอ่งเย็นดินเผาสำหรับสัตว์เลี้ยง แบบนี้ ใช้วิธีระบายความเย็นมาจากถาดใส่น้ำ(หรือน้ำแข็ง) ด้านบนปากโอ่งค่ะ อาศัยหลักการระบายความร้อนด้วยน้ำ (ทำนองเดียวกับที่เราเคยเห็นหมาแมวของเราชอบไปนอนอิงอยู่ตามตีนโอ่งหรือกระถางต้นไม้ฉ่ำ ๆ น้ำบ่อยๆ) เมื่อโอ่งชื้นก็จะอมความเย็นไว้ ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องพยายามทำให้อ่างเย็นของเรา ได้รับความชื้น(แต่ไม่แฉะ) อยู่ได้นานๆ สินะ

ว่าแล้วอิชั้นก็ลองทำเลยค่ะ วัสดุอุปกรณ์ก็มีแค่ 3 อย่างเท่านั้นได้แก่

  1. อ่างปลาดินเผาใบใหญ่
  2. ถาดรองกระถางต้นไม้ใบใหญ่ เลือกแบบที่สามารถนำมาเทินบนอ่างปลาได้พอดีนะคะ
  3. น้ำ
เมื่อได้อุปกรณ์พร้อมแล้ว ก็มาลงมือทำกันค่ะ

  1. ใส่น้ำลงในอ่างปลาดินเผาให้เกือบเต็ม (กะให้ปริมาณน้ำต่ำกว่าขอบอ่างประมาณ 1 นิ้ว
  2. นำถาดรองกระถางต้นไม้ดินเผามาทำการล้างน้ำให้สะอาด(เพื่อให้ถาดรองสามารถเก็บความเย็นได้นานขึ้นอีกนิด) แล้วนำเอาถาดรองไปวางเทินบนปากอ่างดินเผาที่ใส่น้ำไว้ พยายามให้ก้นถาดรองกระถางแตะผิวน้ำในอ่างปลาเพื่อให้ถาดรองกระถางดูดน้ำไว้ข้างใต้และสามารถระบายความร้อนได้อย่างรวดเร็ว
  3. เช็ดถาดรองกระถางด้านบนให้แห้งสนิท พยายามอย่าให้ชื้นนะคะ เดี๋ยวน้องหมาน้องแมวเราจะเป็นเชื้อรา
  4. จากนั้นก็รีบนำเจ้าตัวแสบเข้าไปลองใช้งานทันทีค่ะ ไปดูภาพประกอบกันนะคะ

ในภาพนี้ตัวอ่างปลากับถาดรองกระถางเย็นฉ่ำไปด้วยน้ำ ตอนแรกทดลองเอาใส่ไว้ชั้นล่างสุดของกรงกะทิกับโกกิก่อนค่ะ ใส่น้ำแล้วยกขึ้นชั้นบนไม่ไหว >0</


นอกจากถาดเย็นชนิดหล่อน้ำที่ทดลองทำแล้ว อิชั้นยังเพิ่ม แจกันดินเผาทรงสูงที่ใส่น้ำไว้เต็มแจกัน เพื่อให้ไอเย็นระเหยอยู่ในกรงอีกด้วย (อย่าลืมเติมน้ำในอ่างดินเผาให้แมวกินหลายๆ จุดนะคะ)


มองจากชั้นสองของกรงค่ะ จากหน้าตาที่เห็น ก็แลดูเข้าที แต่กะทิโกกิจะยอมใช้งานรึเปล่านี่สิ...


อย่ากระนั้นเลย จับเจ้ากะทิมาลองดีกว่า (ถาดยังไม่แห้งสนิทดีนะคะ แต่อิ่เจ๊มันใจร้อน 5555)


ดมๆ สักพักกะทิก็โดดแผล็วลงจากถาดเย็นค่ะ T^T อิ่เจ๊รู้สึกเสียความมั่นใจมาก...(ไม่ชอบเหรอลูกกกก...)


อ่ะ...งั้นลองให้โกกิขึ้นนั่งบนถาดเย็นบ้างดีกว่า


เฮ้ยยย.. ♥♥ ไอ้กิมันชอบบบบ อ่ะ...


รักเลยฮะ..โกกิบอก 55555+


เคลิ้ม ๆ คงเย็นดีสินะ


แสดงว่าถาดเย็นนี้ได้ผลค่ะ โกกินอนไม่ยอมลงเลย


พอวันถัดๆ มาอิ่เจ๊ก็ยกถาดเย็นขึ้นมาไว้ชั้น 3 ของกรงค่ะ เพราะปกติเด็กๆ จะชอบนอนบนชั้นนี้ รูปนี้ลูกน้องแอบถ่ายมาให้ นอนหลับสบายใจเฉิบเชียว


ส่วนแม่กะทิน่ะเหรอ..ก็ยังอาศัยนอนในถาดเย็นแบบที่เอาไปแช่น้ำให้อยู่ค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่อยากนอนแบบถาดเย็นนานแบบโกกิหรอกนะ แต่เผอิญอิ่เจ๊มีอ่างปลาแค่อ่างเดียวน่ะ เดี๋ยวรอให้เจ๊ว่างจะไปซื้ออ่างปลามาทำให้อีกใบนึงนะ

เอาเป็นว่าถ้าน้องหมาน้องแมวบ้านไหนต้องเผชิญอากาศร้อนจัดๆ ก็ลองทำตามดูนะคะ นอกจากจะช่วยให้หมาแมวของเราได้คลายร้อนแล้ว ยังป้องกันเด็กๆ ของเราเป็น ฮีทสโตรกด้วย..แล้วกลับมาพบกันใหม่ในโอกาสหน้าค่ะ :)


วันอังคารที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2557

หนมปังเดอะซีรี่ย์ ตอนที่ 5


"ไม่เอาของแถมได้มั้ย" T^T

ขออิชั้นใส่จุดไข่ปลายาวสามกิโลเมตรในบล็อกได้มั้ยเค๊อะ หึหึ..เพราะเชื่อว่าหลาย ๆ คนเมื่อพูดถึงของแถม ก็มักจะบอกว่า ดีจะตาย..ซื้อไรก็ได้แถมดั้ว แต่กรณีถ้าเป็นแมวแบบที่อิชั้นเจอนี่ล่ะ อยากได้ของแถมกันม๊ายยยย....

.......

สองอาทิตย์ผ่านไปไวซื่อ ๆ ฮ่ะ

หลังจากที่อิชั้นเพียรพยายามเอาอาหารเปียก,อาหารเม็ด ไปล่อไอ้เจ้าหนมปังให้ออกมาจากใต้อ่างซิงค์หลังบ้านน้องสาวทุกวัน ซึ่งแน่นอน เหตุการณ์เหล่านั้นก็มักจะมีตัวเจือกสีเหลือง ๆ มาคอยแจมกินด้วยตลอด


จิ้มยื่นให้ไอ้ตัวเล็กที..ไอ้ตัวใหญ่ก็ร้อง..ม๊าวววว..ที สรุปก็คือ อาหารซองหนึ่งซอง แบ่งเป็นของน้องซะครึ่งของไอ้พี่ตัวเหลืองซะครึ่ง..

แต่อิชั้นหารู้ไม่ว่าท่าทีอันแสนจะเป็นมิตรของไอ้เจ้าแมวเหลือง มันทำให้เจ้าหนมปังรู้สึกวางใจในตัวอิ่เจ๊มากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดในเช้าวันหนึ่ง อยู่ดี ๆ ไอ้เด็กกิ๊กก๊อกก็ค่อย ๆ โผล่หัวออกมาจากใต้อ่างล้างจานด้วยท่าทางกลัวๆ กล้าๆ


"ไง....." อิ่เจ๊พยายาทอดน้ำเสียงนุ่ม ๆ ถนัดนักล่ะไอ้เรื่องหลอกเด็กนี่ "..ออกมาแล้วเหรอลูก มาๆ ไม่ต้องกลัว มากินข้าวกันก่อนเร้ว เดี๋ยวเจ๊จะไปทำงานแล้ว"


ขณะที่ไอ้ตัวเล็กโผล่หัวมากลางแจ้งมากขึ้นเรื่อยๆ ไอ้เหลืองก็เปิดเกมรุก !! สีตรูดอิชั้นหนักข้อขึ้น (บ๊ะ !!??) ...แน่นอนว่าอิชั้นต้องคอยดันมันออกไปไกล ๆ ตัวตลอด ไม่ใช่รังเกียจรังงอนหรอกฮ่ะ ช่วงนั้นก็แอบเอ็นดูมันขึ้นมามั่งแระ ก็อย่างว่า น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนๆ..ของเจ๊จะทนได้ยังงาย)..แต่เรื่องของเรื่องคือ กลัวมันตบไอ้หนมปังนี่ล่ะ


สงสัยไอ้เด็กตะหมูกดำมันคงคิดว่า..ขนาดไอ้เหลืองตัวโตกว่ามันตั้ง 3 เท่า ยังวางใจอิ่เจ๊เลย ไหนลองออกไปมั่งสิ เจ๊คงไม่จับมันไปกินหรอกมั๊ง..

ระหว่างนั้นไอ้เหลืองก็ยังพยายามทำคะแนนกับอิ่เจ๊ฮ่ะ..นอกจากจะพยายามยึดคืนพื้นที่แถวบริเวณตรูดแล้ว มันยังพยายามยื่นมือมาตบไอ้หนมปังทุกครั้งที่หนมปังเข้าใกล้ แต่ดูเหมือนหนมปังมันจะเป็นเด็กขาดแม่..ที่พยายามยึดแมวตัวโตกว่าตัวนี้เป็นสรณะ เพราะแม้ว่าไอ้เจ้าเหลืองจะพยายามแยกเขี้ยวยิงฟันให้อย่างไร หนมปังก็ยังเดินย่อง ๆ หน้าจ๋อย ๆ เข้าหาอยู่เรื่อยๆ...

"เฮ้ย..เหลือง อย่าตบน้องสิ" อิ่ชั้นปรามไอ้แมวใหญ่ตลอด ๆ ขณะเดียวกันก็พยายามจะไม่ทำให้ไอ้แมวเล็กตกใจ เดี๋ยวมันจะวิ่งหนีหายไปซะอีก

โชคเข้าข้างหรือเพราะความตั้งใจจริงของอิ่เจ๊เป็นผลก็ไม่รู้อ่ะนะคะ เพราะวันถัดมา เมื่ออิ่ชั้นลงไปเรียกหา เจ้าหนมปังมันก็ยอมโผล่หน้าจ๋อยๆ ซี่โครงเล็กๆ เดินกระย่องกระแย่งด้วยความเร็วประมาณทากคลานออกมาจากที่ซ่อน


ดมนิ้วกันนิดหน่อย คงพยายามพิสูจน์กลิ่นเหม็ดบูดของคนที่ยังไม่ได้อาบน้ำ..5555+


ไง...เป็นเด็กจร อดมื้อกินมื้อ ทนหนาวทนเปียกฝน พอรึยังลูก..


มาอยู่กับเจ๊เอามั้ย....บ้านเจ๊อบอุ่นนะ มีข้าวให้กินทุกมื้อ มีกอดให้ทุกวัน หนูจะได้ไม่ต้องคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ โดนแมวตัวอื่นไล่กัด ไล่รังแกบ่อยๆ ไง


 ไหนดูสิ...ต้องพาไปเสริมดั้งก่อนเข้าบ้าน AF มั้ย..คริ คริ


ห้านาทีถัดจากนั้น เราก็รักกันค่ะ 5555

หลายคนมีคำถาม....แล้ว "ไอ้เหลือง" ล่ะ แล้วกลับมาดูวิวัฒนาการของเจ้าสองเสือคู่นี้กันใหม่ในตอนหน้านะคะ

...............

วันจันทร์ที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557

หนมปังเดอะซีรี่ย์ ตอนที่ 4


มัวแต่วุ่นวายกับงานการจนไม่ได้เขียนไดอารี่แมวเหมียวซะร่วมสองเดือนเลย ชีวิตไหงมันรันทดขนาดนี้ 555 เอาเนาะ มีงานก็ทำกันไป ยังไงซะบ่นว่างานแยะก็ดีกว่าบ่นว่าตกงานล่ะน่ะ

..........

ช่วงที่อิ่เจ๊พยายามผูกมิตรกับไอ้เด็กตะหมูกดำที่ระหกระเหเร่ร่อนมาจ๊ะเอ๋กันในวันหนึ่งเข้า เป็นช่วงที่ต้องใช้ความอดทนค่อนข้างมากเลยแหละฮ่ะ

อาจจะเป็นเพราะว่าเจ้า "หนมปัง" เป็นแมวเด็กที่ไม่เคยถูกต้อนรับมาก่อน และคงจะถูกไล่ตีไล่แห่มาจากที่ไหน ๆ ทำให้ความไว้วางใจในตัวมนุษย์อยู่ในระดับที่ต่ำถึงต่ำมาก

ช่วงอาทิตย์แรกที่อิ่เจ๊พยายามเอาอาหารไปประเคนให้ ไอ้เด็กหยองกร็อดตัวนี้ก็ไม่ค่อยจะยอมออกมาให้เห็นตัวเต็มๆ หรอกนะคะ ได้แต่คุดคู้อยู่ใต้กล่องกระดาษมั่ง ใต้ซอกหลืบโต๊ะม้าหินอ่อนเก่าๆมั่ง ใต้ซิงค์อ่างล้างจานหลังบ้านน้องสาวมั่ง แต่อิ่เจ๊ก็เพียรพยามที่จะทำให้มันอิ่มท้อง ไม่หิวไม่โหยอย่างเต็มที่ จนกระทั่งช่วงหลัง ๆ ดูเหมือนมันจะตื่นกลัวอิ่เจ๊น้อยลงแต่ก็ยังไม่ยอมออกมาให้จับหรือสัมผัสตัวอยู่ดี


หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป..เหตุการณ์พลิกผันก็เกิดขึ้นฮ่ะ

เช้าวันนึง..หลังฝนตกเพิ่งหยุดหมาด ๆ อิ่เจ๊ก็ได้เวลาเทอาหารเปียกแล้วจะเอาลงไปให้ไอ้เจ้าตัวเล็ก พอโผล่หน้าออกจากประตูหลังบ้าน ก็ได้ยินเสียงร้อง ม๊าวววว....โหยหวนของแมวใหญ่ตัวนึงเข้า

ด้วยความที่ช่วงหลังๆ เรด้าจับสัญญาณแมวเริ่มทำงานดีขึ้น (คือแทบจะเห็นแมวทุกตัวที่สิงอยู่ตามส่วนต่างๆ ของโลก) อิ่เจ๊ก็บังเอิ้นนน..เห็นไอ้เจ้าแมวใหญ่ตัวสีส้ม ๆ ปีน ๆ หาทางออกจากลูกกรงเหล็กหลังบ้านน้องสาวเข้าให้

"ไงแก..เข้าไปได้ยังไงล่ะนั่น แล้วนี่จะออกได้รึเปล่าเนี่ย"

"ม๊าววววว...." มันร้องตอบฮ่ะ คงนึกแปลกใจอยู่หน่อยๆ ล่ะมั๊ง ว่าร้อยวันพันปีไม่เคยมีมนุษย์คนไหนแวะคุยด้วย แล้วยัยตัวเล็กนี่มันเป็นใคร..ถึงได้แวะถามไถ่กันแบบนี้

"หิวป่าวล่ะ...." อิ่เจ๊ลังเลที่จะเดินต่อ.....ในมือก็ถือถ้วยอาหารเปียกอยู่ (ช่วงนั้นยังไม่มีอาหารแมวเป็นกิจจะลักษณะ มีแต่อาหารเปียกของน้องหมา จริงๆ ก็ของพี่ครีมนั่นล่ะ แฮ้ปมาเฉพาะกิจก่อน) ก็เลยลองใช้ตะเกียบจิ้มอาหารหมายื่นให้ไอ้เจ้าแมวเหลืองดูสักชิ้นดิ๊..ว่ามันจะกินมั้ย

โฮ๊ะ...ไวยังกะงูฉกอ่ะ ไอ้ตัวเหลืองฉกอาหารแมวอย่างว่อง ท่าทางคงจะหิวมาก

แต่อิ่เจ๊หารู้ไม่ว่าการทำเช่นนั้น ทำให้เกิด "ภาระข้อผูกพัน" บางอย่างระหว่างคนกับแมวอ่ะ เพราะพออาหารชิ้นนั้นหลุดเข้าปากไอ้ดอกขจร มันก็เหมือนอิ่ชั้นทำสัญญารับรักมันอย่างไม่ตั้งใจไปครึ่งตัวละ !!

"ม๊าวววววววววววว...." ไอ้เหลืองดิ้นรนพยายามจะออกมาหาอิ่เจ๊ให้ได้ ท่าทางจะเป็นแมวตัวผู้แฮะ เพราะแม้จะผอมจนกระดูกซี่โครงหลังขึ้น แต่ขาก็ใหญ่ ไข่ก็โต เอ๊ย..อิ่ตอนนั้นยังไม่ได้สังเกตไข่ 555 แต่ค่อนข้างแน่ใจล่ะ ว่ามันเป็นตัวผู้

ประเด็นก็คือ...อิชั้นไม่ได้คิดจะเอาอาหารมาให้มันนะเค๊อะ แต่จะเอามาให้ไอ้หนมปังต่างหาก


"ม๊าวววว..." ที่สุดมันก็ออกมาจนได้ แล้วก็รีบรี่เอาตัวมาถู มาไถ คือทำทุกอย่างเพื่อที่จะทิ้ง "กลิ่น" ของความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของในตัวอิชั้นให้มากที่สุด

"อะไรของแกเนี่ย......." อิ่เจ๊พยายามผลักมันออกไปซ้ำแล้วซ้ำอีก..ไรวะ..จู่ ๆ ก็จะมาจับจองกันง่ายๆ ซะงั้น

"ม๊าววววว...." น้ำเสียงออดอ้อน ออเซาะ เจ้าเหลืองพยายามทุกวิถีทางที่จะได้แหล่กอาหารเปียกที่อิชั้นถือไว้ในมือ

อิชั้นหน้านิ่วคิ้วขมวด ขำก็ขำ รำคาญมันก็รำคาญ กลัวว่ามันจะกัดไอ้เจ้าหนมปังด้วย เพราะตอนนี้ไอ้แมวกิ๊กก๊อกตัวน้อย มันคลานกระดุ้บ ๆ มารออาหารเปียกอยู่ใต้อ่างล้างจานแล้ว


"เอ้า ๆ ให้แกด้วยก็ได้ แต่อย่ากัดน้องนะเฟร้ย" อิชั้นจิ้มอาหารเปียกให้มันสลับกับการจิ้มส่งให้ไอ้เจ้าหนมปังที่นั่งคุดคู้เป็นอึ่งอ่างอยู่ใต้อ่างซิงค์ทีละชิ้น

....นับตั้งแต่วันนั้น ผ่านมาอีกหลายวัน...อิชั้นก็ไม่เคยหลบเลี่ยงการเรียกค่าคุ้มครองจากไอ้เหลืองได้เลย T^T

.................




วันเสาร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2557

หนมปังเดอะซีรี่ย์ ตอนที่ 3


เกือบจะเป็นไดอารี่รายปีละ 555+ จำไม่ได้ว่าเขียนไดอารี่ในบล็อกนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าท้าวความเดิมจากตอนที่แล้วสักเล็กน้อยละกันเนอะ

ตอนที่แล้วอิชั้นเล่าให้ฟังนิดนึงแล้วฮ่ะ ว่าจู่ ก็มีอิ่แมวเด็กหน้าแปลกที่หลงขึ้นมาอยู่บนชั้นสองของบ้านโดยไม่ได้เชื้อเชิญ แถมยังเที่ยวเล่นซ่อนแอบตรงโน้นตรงนี้ให้อิ่เจ๊ตื่นเต้นเล่นเป็นพัก ๆ เป็นแบบนี้อยู่สักราวๆ 3-4 วันได้น่ะนะคะ

จู่ๆ มาวันนึง หลังจากออกจากที่ซ่อนสุดท้ายก็คือ ตู้เสื้อผ้าเก่าที่ไม่ได้ใช้อะไรแล้วไปอย่างถาวร อิชั้นก็บังเอิ้นนนน..เห็นแมวลูกแมวฝูงนึงกับแม่แมวสีดำนั่งงอก่องอขิงตากแดดอยู่ที่บนโต๊ะม้านั่งหินอ่อนตัวเก่าหลังบ้านเข้าให้อ่ะ

เล็งจากระยะไกลซึ่งอิชั้นยืนอยู่แล้ว (อิ่ตอนนั้นกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่บนระเบียงชั้นสอง) แม่แมวดำตัวนี้ก็คงจะถูกจับมาปล่อยพร้อมเด็ก ๆ ทั้งพรวน นับหัวหลิม ๆ เล็ก ๆ ที่ผลุบเข้าผลุบออกหลังบ้านน้องสาวได้ทั้งสิ้น ลูกแมวก็คงจะมี 4 ตัว รวมแม่แมวด้วยเป็นห้า..แหม..ช่างเป็นครอบครัวใหญ่ได้ใจเอาซะจริงๆ


หะแรกอิชั้นก็ยังมองหาไอ้เจ้าเด็ก "หนมปัง" อยู่ฮ่ะ คือ...แน่ใจมาก ๆ ว่ามันคงจะเป็นหนึ่งในลูกแมวหัวหลิมพวกนี้ แต่มองยังไงก็ไม่เห็น โน่นแน่ะ ล่วงเข้าวันต่อมานั่นล่ะ อิ่เด็กหนมปังถึงออกมานั่งกระดูกโปนอยู่กับแม่

"หนมปัง..." อิชั้นลองเรียกดูจากบนระเบียงชั้นสอง ได้ผลฮ่ะ ไอ้เด็กหน้าดุตวัดสายตาบอกบุญไม่รับจิกขึ้นมาถึงบนระเบียงบ้านนี่



เออเว้ย..นี่แสดงว่าไอ้ที่มันหายไปช่วงหลายวันที่ผ่านมานี่ แสดงว่ามันลงไปอยู่กับแม่แล้วก็พี่ๆ น้องๆ มันสินะ ว่าแต่..มันมีอะไรกินรึเปล่าเนี่ย

แน๊..ยังอุตส่าห์เป็นห่วงมันอีก..

ที่สุดอิ่เจ๊ก็ต้องลากสังขาร หัวฟูๆ ในชุดนอน หอบเอาถ้วยอาหารเปียกของพี่ครีม (พี่หมาที่บ้าน) ลงไปที่พงหญ้าอีกจนได้

"ปัง..หิวป่าว กินข้าวกันมั้ย" ยังไม่ทันจะถึงตัวเลยฮ่ะ แค่ส่งเสียงกับลากประตูแกร๊ก ๆ ออกไป แม่แมวกับลูกแมวทั้งสี่ก็เผ่นแน่บ...

เหลืออิ่เจ๊ยืนหัวโด่ มือนึงถือถ้วยอาหารหมา อีกมือนึงชูตะเกียบสำหรับจิ้มอาหารเปียก(เผื่อมันไม่ยอมออกมากิน) ท่ามกลางเสียงหริ่งหรีดเรไรอ๊อดแอ๊ดดด อี๊ดอ๊าดดด..พงหญ้าและเศษขยะหลังบ้าน (โรแมนติคโพดๆ)


เป็นภาพที่น่าดูซะจริงๆ (ช่างกลมกลืนกับโลเคชั่น... !!) T^T

อดทนยืนอยู่สักพัก ขณะที่สายตาสอดส่ายหาหมู่แมวไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็เห็นหูลายๆ จิ๋ว ๆ ของแมวเด็กตัวนึงในรั้วเหล็กหลังบ้านน้องสาวเข้าให้

....ฮั่นแน่ะ !!...

อิ่เจ๊เดินไปชะโงกดู..


.....แฟร่รรรรร....อิ่แมวเด็กกระดูกโปนร้องทักทาย (ทักทายแน่เหร่อะ...555+??!!)

"อยู่นี่เอง..หิวมั้ยลูก..." อิชั้นเอาน้ำเย็นเข้าลูบ "..มา ๆ ออกมากินข้าวก่อนมา เจ๊มีอาหารเปียกของพี่ครีมมาให้"

....แฟร่รรรรรรรรรร....งื่ออออออ..........เสียงขู่มุมต่ำยังคงดังลอดออกมาจากกองกล่องกระดาษที่มีแมวเด็กตัวนึงหลบอยู่

เอาล่ะ เมื่อไม่ยอมออกมาก็ไม่เป็นไร..อิ่เจ๊คิดว่ามันคงจะกลัวแหละ ก็เลยวางถ้วยอาหารเปียกพี่ครีมไว้ให้ไอ้เด็กจมูกดำเห็น

"เจ๊วางถ้วยอาหารไว้ตรงนี้นะ ออกมากินนะลูก จะได้ไม่หิว"

ว่าแล้วก็วางลงตรงช่องว่างข้างหน้า แล้วก็ค่อย ๆ ถอยหลบมาแอบมองอยู่อีกฝั่งหนึ่งของกองเศษไม้

ได้ผลฮ่ะ ไม่ถึงห้านาทีถัดมา อิ่หนมปังก็ค่อย ๆ คืบคลานออกมากินอาหาร (นี่แกเป็นหนอนชาเขียวเหรอยะ)


ทำตัวเป็นสาวซุ่มโป่ง ภารกิจส่องแมวกินข้าว..ฟามสามารถเท่านี้พอจะสมัครเป็นช่างภาพชีวิตสัตว์ป่าเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิคได้มั้ยฮะ ??



ในตอนหน้าเรามาดูวิธีผูกมิตรกับแมวเด็กของอิ่เจ๊กันนะคะ แล้วกลับมาพบกันได้ใหม่ในครั้งหน้าค่ะ